De Gestalt-beweging zorgde voor een alternatief voor Thorndike’s trail-and-error-leren wanneer het behavioristische model uitgebreid werd.

In GP wordt de focus op persoon-omgeving interacties het perceptie-veld genoemd.

Organisatie die leidt naar betekenis is volgens de GP de sleutel tot onze perceptuele structuur. Andere principes van organisatie die bovenop sluitend-zijn (één geheel vormen) komen zijn nabijheid en gelijkheid.

Waarschijnlijk het zwakste, en zeker het meest onvolledige, deel van de GP is de verklaring van de onderliggende hersenactiviteit die perceptuele processen geleidt, iets wat de GP isomorfisme noemen.

De poging van de Gestalt om de fysiologische basis van perceptuele processen te definiëren was een bedachte poging om weg te raken van de mechanische notie van opwinding in de ruggenwervel die overeenkomt met stimulus actie en geassocieerde zintuiglijke verwerking. De GP pleitten echter voor wat zij “hersenervaring” noemen.

Dit houdt de zekerheid in dat een perceptueel veld een onderliggend opwindend hersenveld heeft dat overeenkomt met het perceptuele veld, maar niet noodzakelijk in de exacte vorm.

Het was Koffka die de Gestalt-psychologie introduceerde bij een breed Amerikaans publiek door zijn publicatie in 1922 van “Perceptie: een inleiding tot de Gestal-psychologie”.

• Hij paste een Gestalt-interpretatie toe op de verwerving van relaties tussen stimuli, in tegenstelling tot de leer van de absolute waarde van stimulus-dimensies.
• Verder vond hij dat de chimpansees inzichtvolle strategieën gebruikten in het oplossen van puzzels in plaats van te vertrouwen op het trail-and-error-leren.
• Het boek van Köhler is belangrijk in de geschiedenis van de beweging omdat hij specifieke instanties van veel principes van geestelijke organisatie aantoonde, die de Gestalt-psychologie onderbouwen.

• Zijn bevindingen markeerden het formeel begin van de GP.
• De grote implicatie van Wertheimers onderzoek was dat het phi-fenomeen niet herleid kan worden tot de stimulus elementen die voorgesteld werden aan de subjecten, zoals het systeem van Wundt voorspelde.
• De subjectieve ervaring van beweging is het resultaat van een dynamische interactie tussen een observeerder en de stimuli.