Menselijk zelfbewustzijn en menselijke identiteit ontwikkelen zich tijdens het internalisatieproces. Een mens wordt van zichzelf bewust als hij de houding van de ander aanneemt. A beziet zichzelf in de rol van B: hij maakt zichzelf tot object en ervaart zo zichzelf. Toch is het niet zo dat een subject zich simpelweg vereenzelvigt met de rollen die hij internaliseert.

Mead onderscheidt 2 componenten in het ‘social self’: ‘I’ en ‘Me’:
Het ‘me’ bestaat uit rollen die iemand geinternaliseerd heeft.
Het ‘I’ is de capaciteit om te internaliseren en op het geinternaliseerde te reageren. Het I is de oorspronkelijke, niet door de omgeving gedetermineerde component van de menselijke persoonlijkheid.
vb. Mister Bean wandelt op straat, hij kijkt naar de camera en loopt tegen een paal. Even later wandelt hij op datzelfde stuk, stopt net voor de paal, denkt aan de vorige keer, hij wilt er langs wandelen en valt in een put.
-> Iedereen lacht: je voelt, leeft mee, maar je voelt de pijn niet → Eerst lachen, dan snel inhouden (vb. hand voor mond omdat je denkt dat het eigenlijk wel pijnlijk is)
= Interactie I en Me, Me is reactie op I.

De mens en het dier verschillen vooral van elkaar in de manier van interaceren. De interactie tussen dieren is enkel een uitwisseling van gebaren (Gebaar volgens Mead: Het begin van een handeling dat een teken is van de rest van de handeling: het vervangt de gehele handeling)
Vb. leidersaap die zijn gezag in gevaar ziet moet enkel even gevechtshouding (gebaar) aannemen om terug orde op zaken te stellen. Deze houding vormt een voldoende prikkel voor andere open om zich te onderwerpen. De onderdanige houding van de apen vormt een prikkel voor de leidersaap (hij kan zich gerust voelen).

Dus: interactie bij dieren: uitwisseling van prikkels en reacties.

Betekenis gebaar voor de bestemmeling: teken van de handeling: het gebaar krijgt de betekenis van de gehele handeling. Zal reageren alsof de gehele handeling werd uitgevoerd.
Betekenis gebaar voor de gebarende: Betekenis van het gebaar uit de reactie die dit bij andere oproept.
Gebaar voor interactie als geheel: samenspel van beide aspecten.

Bij menselijk interactie: interactiedeelnemers beschouwen een gebaar niet langer vanuit het standpunt van bestemmeling of gebarende. Mensen zijn in staat de betekenis te vatten die een gebaar heeft voor de andere en voor de interactie als geheel.
→Diegene die het gebaar uitoefent en diegene die het gebaar waarneemt kan aan dat gebaar nu dezelfde betekenis geven = symbolische interactie.
! Mensen beschikken over de capaciteit van internalisatie: het leerproces waarin het subject leert de houding van de andere over te nemen: de prikkel die de ander waarneemt opvatten als een prikkel die ‘tot mij’ is gericht. Wie dat doet heeft volgens hem een groot voordeel in the struggle for life, want zo snel aanpassen aan andermans gedrag.

Denken volgens Mead: anticiperen op verschillende mogelijke houdingen. Denken is gevolg van internalisatie van de sociale interactie.

De maatschappij komt voort uit de capaciteit van mensen om het niveau van de concrete relatie te overstijgen en het procédé van internalisatie toe te passen op alle mogelijke relaties: veralgemeende andere.

3 niveau’s van internalisatie:
1. Play: het kindje verinwendigt allerlei houdingen (indiaantje, wolf, …). Nog niet in staat om verschillende houdingen met elkaar in verband te brengen.
2. Game:Houdingen worden op elkaar betrokken, het worden rollen. Om een rol succesvol te internaliseren, moet men het hele netwerk van corresponderende rollen mee internaliseren. Je ziet de verbanden, je bentin staat om mee te spelen. Vb. Men kan de rol van patient niet internaliseren zonder de rol van dokter of verpleger te internaliseren.
3. Veralgemeende andere: algemeen overzict van de maatschappij: kennis van algemene waarden, geloofsvoorstellinge, normen.

De mens en het dier verschillen vooral van elkaar in de manier van interaceren. De interactie tussen dieren is enkel een uitwisseling van gebaren (Gebaar volgens Mead: Het begin van een handeling dat een teken is van de rest van de handeling: het vervangt de gehele handeling)
Vb. leidersaap die zijn gezag in gevaar ziet moet enkel even gevechtshouding (gebaar) aannemen om terug orde op zaken te stellen. Deze houding vormt een voldoende prikkel voor andere open om zich te onderwerpen. De onderdanige houding van de apen vormt een prikkel voor de leidersaap (hij kan zich gerust voelen).

Dus: interactie bij dieren: uitwisseling van prikkels en reacties.

Betekenis gebaar voor de bestemmeling: teken van de handeling: het gebaar krijgt de betekenis van de gehele handeling. Zal reageren alsof de gehele handeling werd uitgevoerd.
Betekenis gebaar voor de gebarende: Betekenis van het gebaar uit de reactie die dit bij andere oproept.
Gebaar voor interactie als geheel: samenspel van beide aspecten.

Bij menselijk interactie: interactiedeelnemers beschouwen een gebaar niet langer vanuit het standpunt van bestemmeling of gebarende. Mensen zijn in staat de betekenis te vatten die een gebaar heeft voor de andere en voor de interactie als geheel.
→Diegene die het gebaar uitoefent en diegene die het gebaar waarneemt kan aan dat gebaar nu dezelfde betekenis geven = symbolische interactie.
! Mensen beschikken over de capaciteit van internalisatie: het leerproces waarin het subject leert de houding van de andere over te nemen: de prikkel die de ander waarneemt opvatten als een prikkel die ‘tot mij’ is gericht. Wie dat doet heeft volgens hem een groot voordeel in the struggle for life, want zo snel aanpassen aan andermans gedrag.

Denken volgens Mead: anticiperen op verschillende mogelijke houdingen. Denken is gevolg van internalisatie van de sociale interactie.