Volgens sommige is de kleinste groep een dyade (twee personen) maar anderen beginnen pas van een groep te spreken bij meer dan twee personen. Het verschil tussen twee en drie personen is groot want vanaf drie personen kan je coalities beginnen vormen. Er is geen echt “cut-off point” om te spreken van een groep.

Een laatste aspect dat voor wrevel en moeilijkheden kan zorgen is communicatie

Afwijzende/weerleggende communicatie (Sieburg):

• ondoordringbaar antwoord : de ene partner negeert de andere vb. de ouder die de krant blijft lezen en niet luistert naar het verhaal van zijn/haar krant
• onderbrekend antwoord : de ander onderbreken vb. dus ik zei , ik moet ervandoor tot ziens
• Irrelevant antwoord : plotse verandering van onderwerp
• Koersveranderd antwoord: het vorige onderwerp snel afsluiten en beginnen over een nieuw onderwerp
• Afstandelijk antwoord : formele, gestileerde taal die signaleert dat men zich ongemakkelijk voelt in de situatie
• Incoherent antwoord ; hou je van me ? Wel ja , ik bedoel , natuurlijk
• Incongruent antwoord : hier spreken de non-verbale en de verbale cues elkaar tegen Hou je van me ? , maar natuurlijk ( gezegd op een weinig enthousiaste manier.

Opm.: een dergelijke occasionele afwijzig is niet noodzakelijk problematisch maar wanneer dit systematisch gebeurt, wordt het zelfvertrouwen van de persoon ernstig aangetast.

Een ander belangrijk issue waarmee men moet omgaan binnen een relatie is macht. Partners moeten de macht verdelen binnen hun relatie.

Complementaire interactie :

- De ene partner neemt de “one – up “ positie en de andere de “ one – down “ positie in .

- Bijvoorbeeld : relatie tussen ouders en kinderen

- Ouders beslissen , kinderen luisteren

- Voordeel : beslissingen kunnen rap en gemakkelijk gemaakt worden.

- Nadeel: er kunnen rigide complementaire patronen ontstaan. Dit betekent dat de ene het beu is om steeds onderdanig te zijn.

Symmetrische interactie :

- Competitieve symmetrie : beide partners vechten voor de “ one – up “ positie.

- In typische relaties kan dit frustrerend en stressvol zijn (vb. bij keuze van een restaurant; Kies jij maar, .. nee, kies jij maar ..)

- Volgzame symmetrie: Is een paradox , ze willen beiden de controle maar langs de andere kant willen ze de andere ook de controle geven.

Binnen intieme relaties zijn er een aantal spanningsvelden, nl. :

Expressie VS afscherming :

- De balans tussen welke persoonlijke informatie men wil uitwisselen en welke persoonlijke informatie men privé wil houden.

- Wanneer we close worden met anderen zijn we blij dat we onze diepste zielenroerselen kunnen delen.

- Hechte relaties: gebaseerd op gedeelde informatie en we verwachten een hoge graad van zelfonthulling, anderzijds voelen we ons oncomfortabel als mensen te persoonlijke informatie vragen. Oplossing: Partners moeten een balans vinden: zelfonthulling zonder het te eisen

Autonomie VS samenhorigheid

- Vrienden en koppels bepalen hoe afhankelijk ze willen zijn van elkaar

- Vb. : bij kotgenoten ; de ene verwacht veel dingen samen te doen , de andere wil eerder meer autonomie genieten.

- De enige manier om deze spanning te lijf te gaan is te begrijpen dat anderen andere behoeften hebben dan jezelf en je moet praten over deze zaken wanneer ze voor jou een probleem vormen

Innovativiteit VS voorspelbaarheid

- Wanneer individuen interageren vallen ze in een bepaald patroon. Ze ontwikkelen vormen van gedragingen die voor het grootste deel hun behoeften bevredigen.

- Na een tijdje worden deze gedragingen voorspelbaar en het koppel gaat veel tijd besteden aan het herhalen van oude routines.

- Een bepaald vorm van voorspelbaarheid is echter noodzakelijk voor gecoördineerde activiteit.  zo houden lange relaties stand!

- Aan de andere kant is te veel voorspelbaar gedrag negatief. Partners gaan zich verveeld voelen en komen in een dagelijkse sleur terecht. Innovatie is dus aan de orde. Goede relaties zijn steeds een wisselwerking tussen voorspelbaarheid en innovatie

- Koppels moeten zich ook aanpassen aan de zich veranderende omgeving, moeten zichzelf ook evolueren.

Er zijn drie manieren om aan deze spanningen te ontkomen:

Dialectische nadruk

Koppels kunnen eenvoudig één van de tegenovergestelde polen negeren. Bijvoorbeeld kiezen voor vrijheid en het gevoel van samenhorigheid negeren. Vb. besluiten dat ze complete autonomie hebben en op die manier de nood aan samen zijn dus negeren. Maar de tegenovergestelde pool gaat niet weg en hier krijgt men later dus spijt van.

Pseudo – synthese

Het koppel beslist dat het beiden polen tegelijk kan bevredigen, maar dit is meestal vrij onrealistisch vb. tegelijkertijd autonoom en samen zijn.

Reaffirmatie

Koppels beseffen dat relaties vooruit en achteruitgaan tussen de 2 verschillende polen, men beweegt tussen de twee polen. Wanneer hun relatie te lang op de ene pool blijft staan wisselen ze deze om naar de andere pool . vb. wanneer men een zeer drukke periode heeft, geeft men elkaar tijd om te werken maar daarna plannen ze een vakantie om het goed te maken.