Item gefilterd op datum: december 2012

De eigenaar van het gebouw is aansprakelijk. In dit geval is de vereniging van mede-eigenaars niet de eigenaar van de gemeenschappelijke delen, waardoor ze alleen aansprakelijk gesteld kan worden voor het bestuur en de bewaking. Het slachtoffer moet dus alle eigenaars afzonderlijk dagvaarden.

De aansprakelijkheid van de aansteller is onweerlegbaar, indien er een band is tussen de werknemer en de werkplek. De daden moeten dus gesteld zijn “in de bediening”. De werknemer blijft aansprakelijk (eigen fout werknemer), maar is minder kapitaalkrachtig en wordt daarom minder snel aangesproken. Regres op de werknemer is mogelijk, maar enkel als het gaat om:

• Een opzettelijke fout
• Een zware fout
• Een veelvoorkomende lichte fout

Eigen fout benadeelde: als er sprake is van naïviteit (bijvoorbeeld bij heel hoge intresten die gegarandeerd werden), is de benadeelde zelf aansprakelijk, omdat hij onzorgvuldig is geweest.

Aansprakelijkheid van de ouders: deze kunnen hun aansprakelijkheid weerleggen:

• Als ze stellen dat het ongeval een gevolg is van een gebrek aan toezicht op de speelplaats
• Als ze kunnen bewijzen dat ze hun kind wel goed opvoeden.

-> Hun aansprakelijkheid weerleggen wordt moeilijk in dit geval.

Aansprakelijkheid van de leerkracht: deze is ook weerlegbaar, indien de leerkracht kan aantonen dat er wel degelijk voldoende toezicht werd gehouden.

-> Deze weerlegbaarheid heeft meer kans om aanvaard te worden.

De aansprakelijkheid kan eventueel ook verdeeld worden over beide partijen.

De directeur kan een recht van antwoord eisen. De krant kan ik dat geval gedwongen worden om dit in dezelfde grootte op dezelfde plaats te publiceren. Een recht van antwoord is zeer efficiënt, maar enkel indien er direct gereageerd wordt.

Er kan ook schadevergoeding geëist worden, men kan de journalist aansprakelijk stellen. Dit is ook zeer efficiënt, maar dan moet de schade wel bewezen worden (bijvoorbeeld: een gedaalde bezettingsgraad).

De algemene voorwaarden van schadebeding zijn hier van kracht. Het zou ook verstandig zijn om de handelaar factoring aan te raden, zodat hij zich zelf niets meer hoeft aan te trekken van zijn debiteuren.

Bij beschadiging van de auto is er sprake van een onrechtmatige daad. Omdat het hier gaan over minderjarigen, zal er moeten geoordeeld worden of de ouders aansprakelijk worden gesteld, of dat de aansprakelijkheid weldegelijk bij de minderjarigen gelegd wordt. Dit is zo als de rechter oordeelt dat ze al tot hun “jaren des onderscheids” zijn gekomen. Mededaders worden “in solidum” gehouden, dit wil zeggen dat alle mededaders aansprakelijk zijn voor de gehele schade.

Lastgeving is verreist, zoniet is er sprake van een schijnmandaat. In dit geval is de schijnlastgever gebonden aan de handelingen die de schijnlasthebber heeft gesteld.

Er is een gedeeltelijke betaling geweest, dit wordt beschouwd als schuldbekentenis. In dat geval is er sprake van een stuitingsdaad. Daarom komt er een volledig nieuwe verjaringstermijn. (Dit is dus niet hetzelfde als schorsing. In dat geval loopt de begonnen verjaringstermijn nadien gewoon verder.)

Je kan het schadebeding eventueel als overdreven beschouwen. De meeste rechtbanken hanteren vaste normen voor schadevergoedingen, deze liggen om en bij de 10%. Als het schadebeding effectief als overdreven beschouwd wordt, kan je matigingsrecht eisen voor de rechter.

Pragmatisch gezien kan men de drugs best betalen. Drugshandelaar zijn namelijk geen lieverdjes.

Juridisch gezien is de overeenkomst strijdig met de openbare orde en is het contract dus absoluut nietig. Juridisch gezien moet je dus niet betalen.

Uitzondering op accusatoir karakter procedure.