Als de variabele waar we naar kijken een categorische variabele is, kijken we naar de proportie (%) overeenstemming. Dit is het totaal aantal beoordelingen en de proportie van overeenstemming; Σfdiagonaal / N. Waarbij de fdiagonaal voor iedere categorie het aantal door beoordelaar 1 en beoordelaar 2 identiek ingedeelde respondenten is, en N het totaal aantal respondenten. Nadeel van deze maat is dat grote afwijkingen even zwaar worden aangerekend als kleine afwijkingen. Daarbij houdt de maat er geen rekening mee dat als 2 beoordelaars op grond van toeval respondenten hadden geclassificeerd, er ook voor een deel overeenstemming was geweest. Een maat die daarvoor corrigeert is de;
Als er twee beoordelaars zijn, en de variabele die zij allebei gescoord hebben minimaal interval niveau is, dan is de mate van overeenstemming eenvoudig uit te drukken in de gewone Pearson-product-moment-correlatiecoëfficiënt. Deze correlatie coëfficiënt heeft als voordeel dat het een inzichtelijke veel gebruikte maat is. Voordeel is dat kleine afwijkingen minder zwaar worden aangerekend als grote afwijkingen.
Bij de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid verzamelt men ook twee metingen van hetzelfde fenomeen, nu worden alleen twee beoordelaars ingezet die onafhankelijk van elkaar scoren.
