Vanaf dit punt nemen we afscheid van de epistemologie en gaan we verder in de ontologie. Waar de epistemologie ingaat op hoe we betrouwbare informatie kunnen verkrijgen gaat de ontologie in op hoe we verschillende objecten en haar verbindingen kunnen identificeren.
A common world; Het Idealisme van Kant tegen het Relativisme van Rorty.
De visie van Hume heeft de volgende implicaties :
Probleem van inductie
Er bestaat een problematiek bij het vinden van fundamentele wetten.
Mensen kunnen nooit de hele wereld ervaren, niet nu en niet later.
Als voorbeeld nemen we de stelling dat alle zwanen wit zijn; misschien is er op dit moment ergens in de wereld wel een zwarte zwaan of zal die zwaan in de toekomst geboren worden. Hierdoor kan de uitspraak niet finaal zijn.
Probleem van causaliteit
Zonder rationele beredenering kan je niet bewijzen dat er een causaal verband is tussen voorval A en voorval B. vanuit het emipiricisme kan enkel gesteld worden dat B na A is voorgevallen.
Gewoontes
Van empiricisme naar skeptisisme
Uit welke simpele ideeën is een complex idee gevormd?
Kunnen deze simpele ideeën gereduceerd worden tot simpele impressies?
Zijn deze simpele impressies op de juiste manier aan elkaar verbonden?
Als aan deze drie criteria is voldaan kan men spreken van undoubtable knowledge.
Hume heeft 2 basisconcepten, namelijk:
1) Impressies
2) Ideeën
Verder onderscheidt Hume impressies in simpel en complex en daaruitvolgend uiteraard ook de ideeën in simpel en complex.
Bij een simpele impressie kan men de ervaring niet verder opdelen, zodat men bijvoorbeeld een kleur, geur of smaak specifiek denkt.
Een complexe impressie kan bijvoorbeeld een appel zijn, waaraan een bepaalde kleur, geur en smaak eigen is. Impressies en ideeën lijken overeen te komen.
Verder is er nog het concept van het “false idea”. Hiervan is sprake als een idee wordt geconstrueerd van verkeerde simpele impressies (vb. de vierkante appel).
