Voor:

• Belang van onderwijs
• Grote aandacht voor culturele verschillen

Tegen:

• Is Westerse theorie (ouders in het Westen doen veel aan ‘scaffolding’)
• Verbale communicatie is niet het enige middel, en zelfs niet het belangrijkste middel, waardoor kinderen leren in sommige culturen (ook leren door observatie bv.)
• Vandaar nieuwe, bredere term: Geleide deelname (‘guided participation’)
  • bredere term dan ‘scaffolding’
  • = samenwerking tussen deelnemers die meer of minder expertise hebben, zonder de specifieke kenmerken van de communicatie te omschrijven.
  • dus variaties over culturen en situaties mogelijk
  • term is neutraler gemaakt

• Vygotsky zei weinig over hoe basisvaardigheden – bv. motoriek, perceptie, aandacht, geheugen, categorisatie en probleemoplossen – bijdragen tot hogere cognitieve processen, die via sociale bemiddeling overgedragen worden.

Gelijkenissen Piaget en Vygotsky:

• Actieve deelname van kinderen
• Aandacht voor individuele verschillen

Vygotsky:

• Gaat verder dan onfhankelijk ontdekkingsleren (Piaget). Vygotsky bevordert begeleid ontdekkingsleren (‘assisted discovery’).
• Begeleid ontdekkingsleren houdt ook samenwerking met leeftijdsgenoten in (‘peer collaboration’), waarbij kinderen van verschillende niveaus in groep werken, en elkaar helpen en bijleren.
• Verbeeldingsspel (‘make-believe play’) is unieke zone van naaste ontwikkeling waarin kinderen veel uitdagende activiteiten uitproberen en veel nieuwe competenties verwerven (en tot grotere zelf-controle komen)

Waar komt private taal vandaan?

Zie eerder: de theorie van Vygotsky:
Zone van naaste ontwikkeling = reeks taken die te moeilijk zijn om alleen op te losse, maar wel opgelost geraken met de hulp van anderen.

Dus: anderen doen aan ondersteuning (‘scaffolding’) = aanpassen van de steun die men geeft tijdens een leersessie in overeenstemming met het huidige niveau van het presteren van kinderen.

Dus wanneer kinderen moeilijk weten hoe ze verder moeten, gebruiken volwassenen directe instructies en breken ze de taak in handelbare units. Wanneer de competentie van het kind verbetert, gaat de ondersteuning geleidelijk aan verminderen en gaat men meer overschakelen op de verantwoordelijkheid van het kind. Dan nemen de kinderen de taal van deze dialogen over en maken ze het als een onderdeel van hun private taal en gebruiken ze die taal om hun onafhankelijke pogingen te organiseren.

Bv. puzzelen:
Sammy: ik krijg dit stukje er niet in (probeert een stukje op een verkeerde plaats te zetten)
Moeder: Welk stukje zou daar kunnen inpassen? (wijst naar de onderkant van de puzzel)
Sammy: Zijn schoen (zoekt naar een stukje dat de schoen weergeeft, maar kiest de verkeerde)
Moeder: Wel, welk stukje lijkt op deze vorm? (wijst alweer naar de onderkant van de puzzel)
Sammy: De bruine (probeert het en het past, hij probeert dan een ander stukje en kijkt naar zijn moeder)
Moeder: Probeer het een heel klein beetje te draaien (toont het gebaar)
Sammy: Ziezo! (plaats nog meerdere stukjes terwijl zijn moeder toekijkt)

Empirische steun in onderzoek:

• Ouders die effectief steunen, hebben kinderen die meer “private” taal gebruiken en later analoge taken beter alleen kunnen
• Plannen en probleemoplossen gaat beter als ze met een meer ervaren ‘peer’ of volwassene werken
• Niet eens zijn met ‘peers’ is niet zo belangrijk, het oplossen wel.

Cognitieve steun van ouders  voorspelt winst in het denken van het kind
Emotionele steun van ouder  voorspelt de inspanningen van het kind

Vele jonge kinderen spreken luidop tegen zichzelf

Opvatting van Piaget:

• = Egocentrische taal
• Grotere cognitieve rijpheid en specifieke sociale ervaringen (het niet eens zijn met leeftijdgenoten of ‘peers’ wat het inzicht geeft dat anderen anders denken dan zij) leiden tot verdwijnen van egocentrische taal

Opvatting van Vygotsky

• Niet eens met Piaget
• Taal is de basis voor alle hogere cognitieve processen, inclusief gecontroleerde aandacht, recall, categorisatie, plannen, problemen oplossen, ...
• Kinderen spreken tegen zichzelf om richting te geven aan hun eigen handelen (als ‘self-guidance’)
• Als kinderen ouder worden en taken gemakkelijker gaan vinden, dan gaat hun richtinggevende taal geïnternaliseerd worden, er ontstaat dan een innerlijke taal (‘inner speech’)

Later onderzoek brengt steun voor Vygotsky. Als gevolg wordt de richtinggevende taal van kinderen nu “private” taal (private speech) genoemd in plaats van egocentrisch taal.
= taalgebruik van kinderen dat tot zichzelf gericht is.

Kinderen gebruiken deze taal meer wanneer ze een taak moeilijk vinden en ze verward zijn van hoe het nu verder moet.