Interactie met meer ervaren personen is zowel in de peutertijd als in de kleutertijd van groot belang.
Ook de mogelijkheid tot tweerichtingscommunicatie hangt samen met de vooruitgang in de taalontwikkeling.

Sensitieve ouders doen 2 dingen:

Ze geven helpende, expliciete feedback

• Bv. “Ik zou je heel graag je bal willen geven, maar ik weet niet goed welke je bedoelt. Zou je graag de grote rode bal hebben?”

Corrigeren fouten niet overmatig

• Als ze dit wel zouden doen, dan ontmoedigen ze kinderen om taal vrij te gebruiken op manieren die zouden leiden naar nieuwe vaardigheden.

Volwassenen geven vaak indirecte feedback over grammatica door 2 strategieën te gebruiken:

Uitbreidingen
= reacties van volwassenen die de uitdrukking van het kind verder uitwerken en die daardoor
complexer maken.
bv. kindje zegt “ik heb nieuwe schoenen gekrijgd”, waarop moeder reageert “Ja, dat is waar, jij
hebt inderdaad nieuwe mooie rode schoenen gekregen.”

Herformuleringen
= reacties van volwassenen die foutief taalgebruik herstructureren tot de correcte vorm

Pragmatiek = de praktische, sociale kant van taal, die kinderen moeten leren, naast woordenschat en grammatica, om effectief en op de gepaste manier met anderen te communiceren.

2 jaar: In een persoonlijk gesprek praten ze om beurt en reageren ze gepast op opmerkingen en kunnen ze een onderwerp tijdlang aanhouden
4 jaar: Kleuters gaan de conversatie aanpassen aan de leeftijd, geslacht en sociale status van de luisteraar.

Maar de conversationele vaardigheden begeven het in moeilijke situaties
Bv. aan de telefoon; ze kunnen elkaar niet zien dus kunnen ze geen extra hulpmiddelen, zoals gebaren, gebruiken.
(opa belt naar zijn kleinzoon om hem een gelukkige verjaardag te wensen. Hij vraagt hoe oud hij nu precies wordt en de kleinzoon steekt 4 vingers op en zegt “zo oud”)

Tussen de 4 en de 8 jaar verbetert zowel het converseren als het geven van aanwijzingen over de telefoon.

• Informatieverwerkingstheorie: kinderen merken op welke woorden voorkomen in dezelfde posities in zinnen en welke woorden gelijkaardig gecombineerd worden met andere woorden. Na een tijdje groeperen ze woorden in grammaticale categorieën en gebruiken ze hen correct in zinnen.
• Chomsky: kinderen zijn speciaal afgestemd om grammatica te leren
  -> Kritiek: de eerste woordcombinaties van kinderen tonen geen enkele grammatica

Er heerst controversie over het feit dat er een universeel taalverwerking mechanisme bestaat of dat kinderen die verschillende talen horen unieke strategieën gebruiken.

• 2 – 3 jaar: nog veel fouten met vraagzinnen
• Ook moeilijkheden met passieve zinnen
  (passief pas helemaal onder de knie aan het einde van de lagere school)
• 4 – 5 jaar: al vele moeilijke zinsconstructies
• Einde kleutertijd: competent gebruik van (bijna) alle zinsconstructies uit de moedertaal