Ervin Goffman: Zijn wetenschappelijke methode leunt aan bij de antropologie

KERNIDEE

Theater opvatten als metafoor van het werkelijke leven.
 Mensen weten dat ze bekeken worden
 …

 Sociale leven kan ingedeeld worden in een voorplan en achterplan.

• Voorplan
  : sociale interacties die min of meer geformaliseerd verlopen, volgens gestileerde rollen

• Achterplan

: gebied waar deze interacties worden voorbereid

: mensen kunnen hier zich ontspannen, uiting geven aan gevoelens die ze in hun ‘front stage performance’ moeten onderdrukken
Bv. Dienster in restaurant, zeer vriendelijk tegen alle klanten, maar vanaf dat ze in de keuken komt kan ze luidkeels haar ongenoegen uiten over bijvoorbeeld een vervelende klant.
: het is de plaats waar mensen niets hoeven ‘op te houden’
: in zekere mate een verborgen sociaal leven

Enkele voorbeeldjes:

ü Ruziënde ouders
: slaapkamer = back stage
: woonkamer waar kinderen zijn = front stage

ü Gezinsleven
: slaapkamers, badkamers, wc’s, … = back stage
: woonkamer, keuken, … = front stage

ü Publieke leven
: huis in zijn geheel = back stage
: straat = front stage

ü School
: lerarenkamer = back stage
: klassen, speelplaatsen = front stage

ü Strandleven
: strandhokjes = back stage
: strand = front stage

ü Examensituatie
: bij professor je examen afleggen ( Zelfzeker willen voorkomen alsof je alles kent) = voorplan
: als je buiten komt en denkt wat was me dat = achterplan

Conclusie:
Bij back stages gaat het elke keer weer over plaatsen waar mensen zich minder hoeven te beheersen, zich niet zo formeel hoeven te gedragen, hun gevoelens de vrije loop kunnen laten of waar ze zich kunnen voorbereiden op een nieuwe ‘performance’ op het voorplan.

Studie van de ‘etnomethoden’
: Iedereen is er onophoudelijk mee bezig, meestal zonder het te weten.
: Om de betekenis van wat anderen zeggen in te schatten, zijn er heel wat
etnomethoden

Voorbeeld van ‘etnomethode’ is dat mensen al wat gezegd of gedaan wordt in een context situeren. Bijvoorbeeld:

A: Ik heb een zoon van veertien jaar.
B: Dat is geen probleem.
A: Ik heb ook een hond.
B: Oh, het spijt me.

Lijkt volslagen onzin, maar is het niet als je weet dat persoon A op zoek is
naar een appartement om te huren en persoon B een verhuurder is die geen
honden op zijn appartement toelaat.
Besluit: Goed deel van de betekenis moet worden afgeleid uit de context!!

Alledaagse conversatie is vaak onsamenhangend omdat mensen vaak een gemeenschappelijke kennis hebben waarop ze terugvallen.
 Je zag ook in het experiment dat de ouders probeerden terug te vallen op achtergrondkennis, hoe groter deze kennis, hoe minder afgewerkt de interacties worden.
= De gebruikte woorden hebben geen voor-eens-en-voorgoed vastgelegde betekenis

a) De sociale werkelijkheid wordt voortdurend, op ieder moment, tot stand gebracht en in stand gehouden door middel van pogingen om interacties in te stand te houden en voortdurend te ‘herstellen’ waar ze dreigen verbroken te worden

De betrokkenen zijn er zich meestal niet van bewust dat dit gebeurt

Op welke manier zorgen mensen om leven te kunnen ordenen?

• Door iets kapot te maken
  Door interacties te verbreken

è Hoe proberen mensen om te gaan met stoornissen om terug orde in leven te krijgen?

Want volgens Garfinkel:

Pas waar sociale interacties verstoord worden, was zijn uitgangspunt, ziet men hoe de betrokkenen koste wat het kost de verstoorde interacties trachten te herstellen. En men ziet welke mechanismen ze daarbij gebruiken.

Zijn experiment aan universiteit van Amerika:

Studenten die na 3 maand terug naar huis gaan, moeten zich als vreemde thuis gedragen. Als een bezoeker precies. Studenten moeten gedrag van ouders, broers/zussen goed in het oog houden.

 De ouders en familieleden waren helemaal van streek.
Ze wisten niet hoe ze het gedrag van ‘hun’ student moesten interpreteren.
Daardoor konden ze niet langer meer anticiperen op diens gedrag, en uiteindelijk
was er zelfs geen wisselwerking meer: de interactie brak gewoon af.

Het interessantste aan het experiment was hoe de familieleden poogden de
verstoorde interacties te herstellen:

1. Irritatie
2. Men vroeg om uitleg, verklaringen
3. Men ging zelf verklaringen geven, zelf voorspelling geven
   Bv. Gedaan met je lief, studies die niet goed gingen, zich niet goed voelen, ziek zijn, er is iets gebeurd
4. Als die verklaringen niet hielpen  Crisis!

De stelling van Garfinkel was, dat de manieren waarop de familieleden koste wat het kost probeerden om interactie in stand te houden, in feite in iedere interactie worden aangewend. Alleen kwamen ze door dit experiment beter aan het licht!