RUILTHEORIE: individu is letterlijk ‘ondeelbaar’. Individuen → ruilen → het sociale.
SYMBOLISCH INTERACTIONISME: begint niet bij individuen, maar bij interactie! individuen worden geboren uit interactie. Een interactie krijgt de term ‘symbolisch’ wanneer de interactiedeelnemers dezelfde betekenis geven aan dezelfde tekens, dan wordt het een symbool. Interactie → individu

Pragmatisme (James, Cooley, Dewey, Peirce)
+ behaviorisme (Watson)
Mead syntheseerde het pragmatisme en het behaviorisme.
Symbolisch interactionisme: Blumer.

Het pragmatisme van James, Cooley en Dewey
(pragmatisch: je moet je niet vasthouden aan principes, wat wentelbaar opstellen, beetje aanpassen aan omstandigheden

• Hij selecteert alleen die types van conflict die een positieve, integrerende functie uitoefenen. Hij wil immers het functionalistische standpunt weerleggen dan conflicten het evenwicht verstoren en de integratie van sociale systemen in gevaar brengen. Hij heeft amper aandacht voor conflicten met verscheurende gevolgen of voor de dwang die de motor is van vele conflicten.
• Coser geeft de indruk dat het sociale systeem bepaalde functionele behoeften heeft die alleen door conflicten kunnen worden bevredigd
• Coser stelt dat conflict de motor van de sociale verandering is. Maar conflicten kunnen sociale verandering ook in de weg staan: kunnen leiden tot verstarring en deel uitmaken van status-quo.

• Een aantal belangrijke types van conflict komen niet voort uit machtsrelaties. Vb. internationale conflicten, conflicten tussen groepen met verschillende waarden, tussen gelijken, intra-psychische conflicten, enz. Hier is namelijk geen dichotome machtsstructuur.
• Dahrendorf neemt dwang als uitgangspunt bij het conflictmodel. Maar: eerste (ondergeschikte partij erkent macht) en laatste fase (conflictregulering) houdt een consensusaspect in.
• Dahrendorf stelt dat conflict de motor van de sociale verandering is. Maar conflicten kunnen sociale verandering ook in de weg staan: kunnen leiden tot verstarring en deel uitmaken van status-quo.
• Neomarxisten verweten hem dat zijn belangstelling voor machtsconflicten in het algemeen de aandacht afleidt van meer specifieke, socio-economische machtsconflicten (die altijd de fundamentele historische verandering in onze samenleving teweegbrengen).

Coser geeft een aantal aanzetten om te verklaren hoe voorheen ‘naast elkaar’ bestaande groepen of maatschappijen tot een groter geheel geintegreerd worden.
+ Conflicten tussen naties kunnen integratie in de hand werken:
- vorming van nieuwe normen en instituties → hoe meer de naties conflicten hebben, hoe minder de bestaande normen en instituties voldoen om hun activiteiten te richten → de conflicten tussen de Europese naties: nationale normen ontmantelen en nieuwe Europese normen en instituties.
- Door spreiding en diversiteit conflicten↑: netwerk van conflicten waardoor radicale antagonistische opstellingen steeds minder voorkomen.
- Coalitievorming → internationale sociale verbanden die zonder deze conflicten nooit zouden bestaan hebben.
- Conflicten tussen naties zijn belangrijk om hun werkelijke onderlinge verhoudingen te weten te komen.