Empirisch onderzoek

Het belangrijkste uitgangspunt van het S.I. volgt uit zijn maatschappijmodel. De SL is opgebouwd uit processen van betekenisgeving door de handelende personen.

Het doel van de onderzoeker is de sociale wereld te reconstrueren. Hij moet dit niet op basis van objectieve feiten doen, want die bestaan niet. Hij moet zich inleven in de wijze waarop de handelenden de werkelijkheid intrepreteren en ervaren.

=> kijken vanuit standpunt onderzochte individu

Het S.I. heeft de voorkeur gebruik te maken van de participerende observatie. Hier komt nl de persoonlijke visie van de onderzochten het duidelijkste te uiting.

Men keert zich dus af tegen de objectiverende onderzoeksmethodes.

WRM?

- onderbrengen van de onderzochten in categorieën die de onderzoeker op de sociale werkelijkheid projecteert

- belemmering van de toegang tot de eigen belevingswereld van de onderzochten.

- mechanisch beeld van het menselijk gedrag opleveren: ze zoeken nl nr oorzakelijke of statistische verbanden, waardoor het proces van betekenisvorming en de constructieve kracht van het handelenden veronachtzaamd wordt.

De theorieopbouw

Het theoretisch kader bij de aanvang van het onderzoek zo minimaal mogelijk. Het is nl de bedoeling dat de onderzochte personen zelf hun theorie te laten uitspreken. Later zal de S.I. socioloog de visie van de betrokkenen reconstrueren.

Sensitizing concept: zie later

Kritiek en reacties op Blumer (vanuit latere S.I. stromingen)

De wereld is een sociale constructie.

WRM?

De interagerende indidividuen geven zelf de betekenis aan de dingen. We construeren dus zelf onze wereld.

Deze wereld is een sociaal product omdat betekenissen gevormd worden in het sociale interactieproces. Daardoor zullen verschillende groepen verschillende wereld ontwikkelen: en deze werelden veranderen als de voorwerpen waaruit die wereld is samengesteld van betekenis veranderen. De wereld bestaat namelijk uit dingen die met een betekenis geladen zijn. Geen betekenis => geen deel van de wereld.

Bv: De Azteken offeren hun kinderen aan de Zonnegod. Dit wordt aanzien als een eer. Maar als buitenstaander vergt dit veel interpretatie. Je moet dit leren aanvaarden.

In de verschillende culturen definieert men de wereld anders. Samenlevingen brengen slechts een relationele waarheid aan het licht.

De structurele opvatting van de SL:

SL is een star geheel van sociale posities die tot op zekere hoogte een eigen bestaan leidt los van de individuen die de posities bekleden.

- de individuen = rolvervullers

Ze pasen hun gedrag aan, aan hun positie en aan de daarbij horende normen en rolverwachtingen.

Symbolische interactionisme met het procesmodel zet zich tegen deze opvatting af.

1) Ze beziet de SL als een sociaal proces waarin mensen samen zoekend en tastend het hoofd bieden aan hun levensomstandigheden.

 sociale handeling: een constructie van het handelen.

 sociale structuur (het bestaan van stratificatie, klassen, posities, rollen en rolverwachtingen): de handelenden over een lange tijd bepaalde definities steeds opnieuw reproduceren.

2) Ze schenkt wel aandacht aan het constructieve aspect van het handelen: ofwel aanpassen aan normen ofwel afwijken.

Bijvoorbeeld taal is een sociale constructie

De vocabulaire en grammaire bestaan al eeuwen en deze hebben we niet zelf gemaakt. Doorheen de jaren verandert de structuur wel een beetje. Maar dit is een zeer langzaam proces.

 het voeren van een conflict

 het verrichten van een ruil

 deelhebben van gemeenschappelijke waarden

=> De handelenden geven steeds samen betekenis en interpreteren.

De andere paradigmata herleiden sociaal handelen tot één van deze vormen, wat eenzijdig is. Blumer is echter van mening dat zijn interactieprocesbegrip recht doet aan het veelzijdige sociale leven. Of het nu om een conflict, een ruil of het delen van waarden gaat, de handelenden zullen telkens samen betekenissen geven en interpreteren.