Item gefilterd op datum: december 2012

tussen haakjes plaatsen van alle feitelijkheden en bijkomstige bepaaldheden.

De filosofie heeft tot op heden steeds gevraagd naar het zijnde in het geheel en naar het hoogste zijnde, nl. God, maar niet naar datgene waardoor al het zijnde pas een zijnde kan zijn: naar het Zijn. Dit Zijn is zelf geen ding, geen zijnde, het kan als diepste bron van al het zijnde onmogelijk als 'voor - werp' tegenover ons gesteld worden. Omdat het Zijn niet te objectiveren is, omdat het werd gehouden voor het meest lege, algemene en vanzelfsprekende, heeft de filosofie het probleem van het Zijn verwaarloosd, 'vergeten' (Heideggers verwijt van de 'zijnsvergetenheid'); men is voorbijgegaan aan het fundamentele onderscheid tussen al het zijnde en het Zijn. Dit onderscheid noemt HEIDEGGER de 'ONTOLOGISCHE DIFFERENTIE'

literatuurwetenschappelijke methode waarbij teksten zo worden gelezen, dat niet alleen wat er staat bij de interpretatie wordt betrokken, maar ook wat er niet staat een rol kan spelen

hedendaagse cultuur, groeiend bewustzijn van de begrense reikwijdte van de rationaliteit. Hedendaagse mens ziet beperkingen van de wetenschappelijke werkelijkheidsvisie, gaat op zoek naar grenzen.

het vervreemden, vervreemd worden of zijn van mens en maatschappij

het geheel van ideeën dat ten grondslag ligt aan een wijsgerig stelsel, m.b.t. hun maatschappelijke of politieke strekking

niet bovenzinnelijk

leerstelsel dat één beginsel aanneemt ter verklaring van de verschijnselen

leer dat de materie of de stof de enige begin- en eindoorzaak is van al wat bestaat

leer die de natuur boven alles stelt => naturisme