Item gefilterd op datum: december 2012

De grote vraag die men zich kan stellen is of voor communicatie fysieke aanwezigheid nodig is. In onze definitie van de filosofie van de communicatie spreken we van “bewust zijn van elkaars aanwezigheid.

• Icons
• Indices
• Symbols

• Signs and (sub)cultures

Emotional interpretant-gevoel

Energetic interpretant-actie

Logical interpretant-gewoonte of wet

↓

Adequate communicatie zoals taal

Het verkrijgen van informatie werkt bij de semiotiek in 3 stappen, namelijk:

1) Deductie

2) Inductie

3) Abductie

• Deductie is het trekken van een conclusie op basis van een theoretische deductie. (rationalisme)

Voorbeeld: alle mensen zijn sterfelijk, ik ben een mens, ik ben sterfelijk

• Inductie is het trekken van een conclusie op basis van een observatie (empiricisme)

• Abductie houdt in dat je probeert zoveel mogelijk observaties verzamelt en probeert uit te vinden of deze onderdeel zijn van een algemene wet of orde.
• De conclusie is altijd een hypothese.

Abductie is dus in feite een combinatie van deductie en inductie.

Rheme: produces a possible meaning (which is still vague)

p.e. peter is ikks waarbij ikks vanalles kan betekenen.

Dicisign: produces a singular clear meaning

p.e. peter is een idiot

Argument: Produces something general, a general conclusion.

Adequate communication is only possible by drawing conclusions out of as many signs possible.

Object: represents an object on the basis of a potential resemblance

but without physical relation.

p.e. a photo or a drawing

Index: represents an object on the basis of a physical relation

p.e. smoke as a sign of the object fire

windvaan as the sign of the object wind

Symbol: represents an object on the basis of a general rule

p.e. ja of nee knikken, wetenschappelijke literatuur

Qualisign: signs that are what they are on the basis of a potential resemblance

p.e. red embodied in rose

Sinsign: signs that are what they are on the basis of their existence or something singular

p.e. a scream

Legisign: signs tahat are what they are on the basis of virtue of a general law, a rule or a habit

p.e. language or a red card in football

Tekens zijn niet complete puur. Neem als voorbeeld de uitspraak “au” of “ai” waarbij hetzelfde wordt bedoeld (uiting van pijn) maar het teken toch een andere vorm heeft.

“A sign is something that represents an object and produces an Interpretant”

De tekens kunnen ingedeeld worden in Pierce’s categorieën van

1) Firstness potentie

2) Secondness 1 op 1 relatie met de werkelijkheid

3) Thirdness op basis van algemene wetten en afspraken

Tekens zijn dus het centrale begrip in de semiotiek. Om te beginnen zullen we een aantal eigenschappen van tekens op een rijtje zetten:

Eigenschappen tekens:

• Instrumenteel karakter
• Tekens functioneren op een bepaalde wijze, het moet functioneren als een teken
• Je kan geen tekens interpreteren naar eigen welbevinden

• Vorm en structuur van het teken
• Tekens hebben een “formele” structuur nodig om te functioneren

• Sign vehicle embodying the sign
• Het teken stoppen kan werken via een stoplicht of een verkeersagent

• Semiotiek is anti-essentialistisch en anti-relativistisch
• “Fouten maken ís mogelijk”

De tak van de semiotiek komt voort uit het pragmatisch realisme en heeft Pierce als grote voorvechter.

De semiotiek bestudeert de vraag:

“what are signs and how do they enable us to exchange meaningful information?”