Gegevens tonen aan dat het risico verhoogt het nauwer verwant bent de persoon met de aandoening. Als je een eerstegraads familielid (moeder, vader, zus, of broer) met een bipolaire stoornis, heb je ongeveer een 15 procent kans op het ontwikkelen van het. Als beide ouders een bipolaire stoornis de kans stijgt tot tussen 30 en 50 procent. Als u ook broers en zussen met de aandoening, de kans verhoogt. De kans op het ontwikkelen van een bipolaire stoornis vermindert de meer ver verwant bent aan de gezinsleden die het heeft. De waarschijnlijke reden hiervoor is dat het verder weg, in termen van de directe bloedlijn, hoe minder genetisch materiaal (DNA) je gemeen met een bepaalde relatieve.

Er is een sterke genetische ( erfelijke ) component aan een bipolaire stoornis , maar dat is niet het hele verhaal . Dit werd duidelijk aangetoond in studies van identieke tweelingen , waarbij een ontwikkeling van de aandoening en de ander niet . Als genetica waren de enige factor , zou zowel eeneiige tweelingen altijd een bipolaire stoornis . Dat gezegd hebbende , als men identieke tweeling heeft een bipolaire stoornis , wordt de kans dat de andere tweeling ook zal ontwikkelen het sterk toegenomen ( tussen 67 en 87 procent van de tijd ) . In broederlijke , of niet- identieke tweelingen , de kans dat als een tweeling heeft een bipolaire stoornis de andere zal ook naar beneden gaat om tussen de 22 en 39 procent.

Dus terwijl het loopt zeker in de familie , het kan ook voorkomen bij mensen die geen familiegeschiedenis . Aangezien het menselijk genoom ( DNA ) niet in kaart gebracht door wetenschappers , lijkt het waarschijnlijk dat bipolaire stoornis is toegewezen aan meer dan een gen . Een theorie die enig bewijs om te ondersteunen heeft is dat de verschillende varianten van bipolaire stoornis en de ernst waarmee ze invloed hebben op een bepaalde persoon , betrekking op het aantal " genetische hits" het individu . Met andere woorden , kunnen meerdere genen betrokken zijn bij een persoon die een ernstige bipolaire I-stoornis , terwijl een kleiner aantal een individu vatbaar maken voor de minder extreme bipolaire II stoornis , of cyclothymische stoornis ( deze andere diagnoses worden besproken in hoofdstuk 2 ) . Bovendien lijkt het erop dat zelfs wanneer deze uit elkaar wordt gepest , genetica zal geen volledig antwoord voor wie en zal niet ontwikkelen zal de ziekte te verstrekken . Milieu , stress en levensomstandigheden nog steeds factor in de vergelijking .

Specifieke genen die bipolaire stoornis op chromosomen 22 en 13 . Interessant genoeg , enkele genen betrokken bij bipolaire stoornis vertonen eveneens verbindingen schizofrenie , een aandoening besproken in hoofdstuk 2

Het snelle antwoord is ja , maar de realiteit is dat dit een gebied van de lopende verwarring en enige controverse . Tot afgelopen jaren werd gedacht dat de jongere kinderen waren een of andere manier immuun voor belangrijke psychiatrische stoornissen zoals depressieve stoornis, bipolaire stoornis en schizofrenie . Een deel van de verwarring heeft te maken met de ontwikkeling van het menselijk brein , het gebruik van volwassen criteria voor de kinderen niet goed werkt . Huidige denken is dat inderdaad jongere kinderen ontwikkelen deze aandoeningen , maar dat de symptomen er anders uit dan de volwassen vormen ( zie hoofdstuk 13) .

Bipolaire stoornis bij kinderen mag niet manifesteren met de aanhoudende verstoringen van stemming bij volwassenen. Veeleer kunnen zij snel en extreme stemmingswisselingen , vaak gekenmerkt door frequente driftbuien en intense prikkelbaarheid en agitatie te ontwikkelen. Deze episodes kunnen dagen duren , of meerdere switches van het ene uiterste gemoedstoestand naar de andere kan plaatsvinden in de loop van een paar uur.

In het omgaan met kinderen die een bipolaire stoornis kan hebben , is het belangrijk dat de medische professionals plagen uit andere gedrags- voorwaarden en diagnoses , zoals attention deficit hyperactivity disorder ( ADHD ) , oppositioneel opstandige gedragsstoornis ( ODD ) , gedragsstoornis (CD ) en verschillende vormen van autisme en de stoornis van Asperger .

Bipolaire stoornis manifesteert meestal in de late tienerjaren door de jaren twintig. Minder vaak, kan bipolaire eerst verschijnen wanneer iemand in de dertig, veertig, of daarbuiten.