zegt dat er meer is dan louter imitatie: Om te beginnen bootst de natuur zélf dingen ! ! na, dat de kunsten naar de vormende beginsels waaruit de natuur stamt, opstijgt en dat de kunsten uit zichzelf scheppen en aan de natuurlijke werkelijkheid schoonheid toevoegen omdat deze ontbreekt.

Bovendien roept schoonheid op tot ascese. (Platinos’ idee van het Ene zal belangrijk worden voor het Christendom. Alles ontstaat eruit en keert er naar terug.)

(384-322) Hij spreekt in Zijn Poetica van Catharsis, een zuivering van vrees-en medelijdengevoelens van het publiek bij het zien van de lijdende protagonist van een tragedie.

Evenals de kunstenaar, vertelt ook Plato een ! ! ! ! ! ! ! verhaal, doordrongen van stijl.

Hij kan niet anders want het aardse is de wereld van de schijn (Goden filosoferen niet, ya know). Zo is er bijvoorbeeld het stijlkenmerk van de allegorie in zijn grottenverhaal. De filosofie zelf is een tastend zoeken naar de werkelijke werkelijkheid.

De kunst die P. afwijst is een karikatuur van de kunst. Het lijkt een radicale afwijzing, maar is feite een uiteenzetting van niet uiteen te zetten domeinen. Plato was geen platonist. Fail.

En dan nog iets over de Ongeschreven Leer, wat past binnen Plato’s onbestaande Ideale Staat.

Blijkbaar zou hierin staan dat De Ideeën getallen zijn.

In de Ideale Staat, die zoveel mogelijk beantwoordt aan De Ideeën, is het vertoon van de kunsten van tragediedichters overbodig.