Het universaliteitsprincipe luidt als volgt:

“act only in accordance with that maxim through which you can at the same time will that it becomes a universal law”

Anders gezegd: doe alleen dingen waarvan je vindt dat het een universele wet zou moeten zijn

Om volgens dit principe te kunnen handelen moeten de volgende dingen in ogenschouw worden genomen:

1) Maxim: subjectief principe van handeling

2) Objective law: de wet die je gebruikt om te bepalen of jouw maxim rechtvaardig is

3) God’s eye view: Wat zou God, een compleet rationeel wezen, doen?

4) Freedom: Vrijheid is het opvolgen van (je eigen) rationele wetten

Het categorisch imperatief heeft de vorm:

Doe X

Onder de categorische imperatief verstaat Kant de leidraad van het zedelijk bewustzijn, dat zich zowel van zijn eigen menselijke vrijheid bewust is als van de zedelijke vrijheid van alle andere mensen; daarnaast moet het volgen van deze leidraad los staan van elke voorstelling van een te bereiken praktisch doel (want dat is bij Kant immers de sfeer van de hypothetische imperatief); het is bij Kant immers een zuivere voorstelling en geen praktische.

Het categorisch imperatief bestaat uit 2 formuleringen, namelijk:

1) Universaliteits-principe

2) Menselijkheids-principe

Het hypothetisch imperatief heeft de volgende vorm:

Als je X wilt bereiken, doe dan Y

Duidelijk is dat het hier om een consequentie gericht imperatief gaat; dit is het imperatief dat gebruikt wordt door het utilitarisme.

Een imperatief is een praktisch voorschrift dat iemand vertelt wat goed of slecht is.

We kunnen 2 soorten imperatieven onderscheiden:

• Hypothetisch imperatief
• Categorisch imperatief