= mentale aanname waarbij mensen een getal of waarde als beginpunt gebruiken en vervolgens onvoldoende op dit ankerpunt corrigeren. We gebruiken een (willekeurig) oordeel als startwaarde om ons eigen voordeel te vellen. Dat anker passen we dan aan, vaak te weinig, soms te veel, bijna nooit correct.

= mentale aanname waarbij mensen iets classificeren op grond van de mate waarin het lijkt op een karakteristiek geval: hoe sterkt gelijkt instantie 1 op instantie 2?

Bijvoorbeeld: wat studeert deze persoon? Uiterlijke kenmerken kunnen overeenkomen op typische voorbeelden van het stereotype.

MAAR: vaak vergeten we rekening te houden met de basisfrequentie van de instantie ( = informatie over de regelmaat waarmee leden van verschillende categorieën in de populatie voorkomen). We concentreren ons te veel op de individuele kenmerken die we waarnemen en te weinig op de basisfrequentie.

• Vergelijken met het CELA principe

• Opdracht: opnoemen van assertieve eigen gedragingen
• Onafhankelijke variabele: 6 versus 12 gedragingen opnoemen
• Afhankelijke variabele: zelfbeoordeling assertiviteit
• Resultaat: wanneer men maar 6 voorbeelden moet geven van assertieve gedragingen geeft men zichzelf bij de zelfbeoordeling hogere scores op assertiviteit.
  • Gebruik van de beschikbaarheidsheuristiek

= de heuristiek die een oordeel baseert op het gemak waarmee je je iets voor de geest kunt halen.

Probleem: iets wat je je gemakkelijk voor de geest kan halen, is niet perse typerend voor het hele plaatje, en dat kan tot foute conclusie leiden.

Bv. Hoe vriendelijk is iemand? Er is vriendelijk gedrag beschikbaar. Een redelijk correcte heuristiek als het om chronische beschikbaarheid gaat, maar beschikbaarheid kan ook zeer tijdelijk beïnvloed zijn (priming)