(letterlijk “mangeld”) Heeft betrekking op de geldelijke compensatie die de pleger van doodslag met zijn verwanten moest betalen aan de verwanten van het slachtoffer. Bij de vaststelling van de hoogte van het wergeld was de vrije man steevast de maat.

(843) Bij de dood van Karel Martel wordt zijn rijk in drie verdeeld onder zijn zonen. Karel De Kale krijgt West-Frankische rijk, Lodewijk de Duitser het Oost-Frankrische rijk en Lotharius het middenrijk + keizerskroon.

(842) Na het overlijden van Lodewijk de Vrome liet Lotharius het hele imperium eden van trouw zweren aan zijn vazallen. Dit lokte echter heftige weerstand uit bij zijn broers. In een bloedige strijd overwonnen ze de keizer en in 1842 zwoeren ze ten overstaan van hun beider wederzijdse bijstand en beloofden ze elkaar niet afzonderlijk te onderhandelen met Lotharius. Deze eden zijn beroemd omdat beide koningen de volkstaal gebruikten om zich begrijpelijk te maken voor de volgelingen van de ander. (Lodewijk in Romaanse taalvorm, Karel in Duitse) Vervolgens verklaarden beide groepen hun koning niet te zullen volgen indien die een ongerechtvaardigde oorlog tegen zijn broer zou ondernemen.

Kerk vormt soort tussenspeler en er wordt uitgedeeld aan getrouwen- introductie vazaliteit.