Schrijver van ‘Popular Culture in Early Modern Europe’ (1979). Interesse voor de confrontatie van volks- en elitecultuur (= ontsnappingsroute voor het herleiden van individuen tot producten van systemen in de klassieke aanpak) en hernieuwde interesse voor cultuurgeschiedenis in essayistische stijl.
Bestudeerde in ‘Kultur der Renaissance in Italien’ (1860) op unieke wijze de geleidelijke overgang van de beschavingsvormen van de Late ME naar Renaissance. Inspirator = J. Huizinga.
Duitse medicus die samen met andere forensische geneesheren de oorlelletjes op afbeeldingen van Saddam onderzocht
Verfijnde, samen met B. Berelson, de “content analysis”, door ze kwantitatief op te vatten, nl. via het tellen van woorden, thema’s en correlaties tussen begrippen en thema’s. Gebruikt objectieve en scherp afgebakende analysecategorieën.
De methode impliceert het objectief meten van syntactische en semantische gegevens, met gebruik van numerieke of analytische categorieën.
Met de pure content analysis analyseert men de boodschap, maar nog niet haar impact.
