Romanticus, leende zich tot hand- en spandiensten aan het heersend staatsgezag in het 19^de eeuwse Engeland

• Benedictijner, realiseerde een essentiële doorbraak in de kritische uitgavetechniek met zijn ‘De re diplomatica’ (1681) door aandacht te eisen voor de diplomatische en paleografische kenmerken van de bron en door de superioriteit van de originele versie voorop te stellen, bepaalde hierin ook de kritische regels van de historische hulpwetenschappen vast (Congres van de Mauristen)

• Ligt (o.a.) aan de basis van de filologisch – kritische methode in de 20^ste eeuw

Filosoof van de postmoderne strekking die samen met Derrida en Barthes geponeerd heeft dat elke voorstelling van de werkelijkheid maar een tijdelijke constructie kan zijn, gekoppeld aan elke individuele lezer. Hij verwoordt in zijn La condition postmoderne. Rapport sur le savoir (1979) fundamenteel wantrouwen tegenover de grote verhalen van de méta-récits (metaverhalen) omdat deze de geschiedenis telkenmale vanuit een enkel interpretatiekader benaderen, wat onvermijdelijk tot vervormingen en beperkingen voert

Bij de reformatie van Luther was niet zo gemakkelijk te isoleren als die ervoor omdat met de ketters vaak de schaarse exemplaren van hun geschriften op de brandstapel verdwenen.