• Psychologische tijdsoriëntatie : mensen verschillen qua tijdsfocus: sommige zijn gericht op verleden, andere op het heden en nog anderen op de toekomst
•  present hedonism orietation : leven voor het moment , impulsieve sensatie zoekers die hun tijd verkwisten aan het spelen van games en naar feestjes gaan
•  present fatalism oriëntation : focussen op het heden niet omdat ze sensatiezoekrs zijn maar omdat ze voelen dat ze geen controle hebben over geloof. Deze mensen geloven dat het geen zin heeft om te plannen.

• Future goal seeking : positief t.o.v. de toekomst , ze hebben plezier in het denken over wat gebeuren staat in de toekomst en spenderen hun tijd in het inbeelden van hun succes als hun doel bereikt is
• future pragmatic action : de toekomst is iets om zich op voor te bereiden in het heden. , speren van geld bijvoorbeeld
• future daily planning : geobsedeerd met het controleren van dag op dag events. Maken een gedetailleerde planning van hun leven

• Biologische tijdsoriëntatie : mensen hebben een ingebouwde biologische klok die ons dagelijks ritme organiseren.
• Bij veranderingen in de tijd kunnen we ons geïrriteerd voelen, moe en psychisch ziek.
• Seaseonal affective dissorder : seizoensgebonden depressies doordat er in de winter meestal lange donkere dagen zijn.

• Culturele tijdsoriëntatie : mensen uit verschillende culturen denken anders over het gebruik van tijd . Vb. Westerse samenlevingen die de nadruk leggen op stiptheid : monochromatische culturen tegenover polychromatische culturen: Midden-Oosten.

De stille taal van tijd is een ongelooflijk belangrijk deel van non-verbale communicatie. Het helpt bij de uitdrukking van intimiteit (langer aankijken van geliefden), het oproepen van emoties¸ een indicatie van de status (mensen met hogere status laten andere wachten).

Sluit aan bij het deeldomein van de proxemics. Dit deeldomein is sterk cultureel bepaald. Alle culturen reguleren hoe, in welke mate leden elkaar aanraken. Vb. onze cultuur is vrij restrictief wat betreft aanrakingsgedrag.
Aanrakingsgedrag communiceert ook de machtsrelaties tussen mensen. In een situatie van ongelijkheid is het de persoon met de hoogste status die het initiatief zal nemen om de andere aan te raken.