Kennisleer: na het lezen van Hume stelt hij zich tot taak de zekerheid van de newtoniaanse fysica en van de autonome moraal te redden en daarbij rekening te houden met de kritiek van Hume.
Copernicaanse omwenteling; de grond van de zekerheden ligt niet in de ervaringsgegevens of in de oorsprong ervan, maar in het subject. De inhouden van onze kennis wordt geordend door vormen (a-priorivormen) , die we vooraf in onze geest hebben. Kennis van de wereld bestaat dan ook uit de synthese van de inhouden van de empirie en de ordeningsvormen van het denken.
Transcendentaal: we moeten op deze vormen vertrouwen als zeker, want ze zijn een noodzakelijke voorwaarde voor onze kennis, ze zijn een voorwaarde voorafgaand aan de mogelijkheid van kennis.
Er bestaan 3 soorten oordelen: analystische oordelen die a priori waar zijn, synthetische oordelen zijn a posteriori (na een ervaring) en de synthetische oordelen a priori (analyse van de a priori vormen)
Metafysica is ook volgens Kant onmogelijk, de vormen hebben als functie ervaringsgegevens te ordenen, we kunnen over relaties tussen verschijnselen spreken, maar niet over de dingen op zichzelf die de oorzaak van de verschijnselen zouden zijn. (Kritik der reinen Vernuft)
Praktische Vernuft: Categorisch imperatief, als ik een echte morele regel wil volgen, op basis van een vrije beslissing, zal ik hierbij uiteindelijk uitkomen. Een morele eis die op zichzelf staat en niet in dienst van andere doeleinden. Deze regels zijn karakteristiek voor iedere mens.
‘Handel zo alsof de regel die uw handelen leidt, een voor iedereen bindende wet zou kunnen worden’
‘ Gebruik in uw handelen de medemens nooit als louter middel, maar erken hem steeds als iemand die zijn eigen doel is’
Godsgeloof: omdat in de zintuigelijke wereld vrijheid en dus ethiek onmogelijk zijn, moeten we geloven dat er een buitenzinnelijke wereld is als terrein van ons handelen: dat kunnen de dingen zelf zijn. De zaligheid bestaat dus in een bovenzinnelijke wereld, als wij aannemen dat er inderdaad zo’n rechtvaardige ordening van de totale werkelijkheid is, kunnen we dat alleen danken aan het absolute wezen: God.

Onze bewustzijnsverschijnselen, of perceptions, zijn volgens Hume in 2 categorieën onder te verdelen: impressions en ideas. Die laatste wordt nog eens opgesplitst in enkelvoudige en complexe ideeën.
Redeneren is volgens Hume het ontdekken van relaties, het leggen van associaties. Relaties tussen ideeën vinden is bewijzend redeneren of de analytische aanpak. Relaties tussen waargenomen feiten is de synthetische aanpak, men voegt dingen samen.
Een vaak gebruikte vorm is het leggen van causale relaties: het leggen van verbanden tussen oorzaken en gevolgen. Dat noodzakelijk verband op zich kunnen we nooit vaststellen in de ervaring, omdat we dat verband vaak vaststellen zijn we geneigd om te besluiten dat er een noodzakelijk verband is tussen A & B.
deductie: afleiden van conclusies uit bepaalde premissen.
Kennisverwerving: We kunnen ons geen ideeën vormen over zaken die totaal losstaan van het ervarene: behalve in het geval van logica en wiskunde kunnen we met zuiver abstracte begrippen niets aanvangen. Van ons ‘ik’ hebben we geen enkele indruk, alleen een ketting van samenhangende en opeenvolgende bewustzijnsverschijnselen. Dus kunnen we onze persoonlijk identiteit niet als aparte entiteit ervaren. Daarom hebben metafysische uitspraken ook geen zin, want die kunnen we niet ervaren, een feit kan dus ook nooit a priori bewezen worden. In de geordende kennis is er dan een scepticisme: er is een fundamentele twijfel die we niet kunnen opheffen. Wiskunde en Newtoniaanse fysica zijn betrouwbaar maar begrippen als absolute ruimte en absolute tijd zijn niet houdbaar.
Ethica: De rede kan geen beslissing nemen over de geldigheid van ethische uitspraken; er is met andere woorden geen logische overgang mogelijk van beschrijvende kennis naar waarderende opvattingen. Ethische uitspraken drukken geen eigenschap van de feiten uit, maar een goed of afkeuring van bepaalde feiten door ons psychisme (individueel hedonisme, lust of onlust bij een bepaalde gebeurtenis)