= het op elkaar afstemmen van de handelingen van de betrokkenen.

Wie aan een handeling wil deelnemen maakt deze handeling voor zichzelf en voor anderen duidelijk door:

1) rekening met houden bij uitstippelen en verklaren van hun eigen handelingen

2) aanvullingen, opmerkingen en kritieken op te geven zodat de handeling kan worden bijgestuurd.

Dit proces gaat zo verder; Men reageert opnieuw met nieuwe beschrijvingen, verklaringen,.. .

=> een nooit eindigend sociaal proces van wederzijdse verklaring en beschrijving.

Opmerkingen:

Het kan enerzijds gaan om het uitstippelen van één handeling, maar anderzijds ook om ganse kluwen van handeling dat samen de SL uitmaakt.

Een sociologische analyse die vertrekt van het begrip samenhandeling moet volgens Blumer rekening houden met de volgende zaken:

1) onderzoeker niet afzonderlijke gedrag van individuen bestuderen, maar gezamelijke handelingen waarin individuen betrokken zijn en waarop ze hun gedrag op afstemmen.

(Blumer meer voorkeur voor samenhandeling dan sociaal handelen. Hij wil nl onderstrepen dat mensen niet met hun handelingen op elkaar inwerken, maar samenwerken om vorm in een gemeenschappelijke ruimte.)

2) Samenleving bestaat uit samenhandelingen die door de betrokkenen zonder ophouden worden geïnterpreteerd, geherinterpreteerd en bijgestuurd. Het wezen van de SL ligt in een voortdurend proces van handelingen en niet in een vastgelegd patroon van handelingen.

3) Het proces van samenhandeling kent geen willekeurig verloop. Maar een ontwikkeling waarvan de toekomst bepaald wordt door de betrokkenen.

=> Symbolische interactionisme aanziet de samenleving als:

1) een bont sociaal proces

2) mensen een self hebben

3) mensen sluiten zich aaneen in gezamenlijke handelingen

4) door gezamenlijk handelen: omstandigheden naar hun hand zetten

1. Het zelf

De mens is een betekenisgevend wezen, dit wil zeggen een wezen met een zelf.

=> een object voor zichzelf

WRM? De mens kan zichzelf waarnemen, opvattingen over zichzelf hebben, met zichzelf spreken en tov zichzelf handelen. Hij kan dus met zichzelf handelen.

Gevolgen voor het menselijk gedrag

De mens kan in plaats van louter te reageren op de inwerkende prikkels, kan hij ook overleggen. Hierdoor wordt de mens een wezen dat zijn omstandigheden te lijf gaat. (= zelfsamenhandeling)

Met als gevolg dat de dingen die de mens omringen geen simpele prikkels meer zijn, maar een betekenis krijgen door het proces van zelfsamenhandeling.

De mens staat ten opzichte van de wereld, in plaats van erin. Hij gaat de wereld tegemoet door middel van een verklarend proces, in plaats van er uitsluitend op te reageren. Zijn handeling wordt iets dat hij zelf heeft gemaakt.

2. Gezamenlijke handelingen of interactieproces

Mensen kunnen ook op elkaars gebaren of gedragingen reageren zonder het intermediërend proces van betekenisgeving. Maar zonder dit proces van gezamenlijke handelingen kan er geen samenleving bestaan.