is de ruimte tussen de huidige ontwikkeling van een kind (door te kijken naar het onafhankelijk oplossen van een probleem) en de mate van ontwikkeling die haalbaar is voor een kind. Dus: fase in welke een kind een taak kan volbrengen indien genoeg support en hulp wordt aangeboden.

Maar Vygotsky legde niet uit wat die cognitieve processen dan zijn. Piaget was meer geïnteresseerd in de gedachten van kinderen dan het helpen van de leraren.

Er zijn 3 manieren waarop iets doorgegeven kan worden op een ander:

- Imitative learning: de ene doet de ander na.

- Instructed learning: leerlingen volgen instructies op en gaan daarna over op zelfregulatie.

- Collaborative learning: wanneer een groep peers ernaar streeft om elkaar te begrijpen en leren komt voort uit dat proces.

Vygotsky ging het meest naar instructive learning door directe les of gestructureerde ervaringen. Hij dacht dat cognitieve ontwikkeling kwam door de omgang met beterwetenden uit een gemeenschap. De meeste begeleiding komt vanuit de taal (in westerse gemeenschappen in ieder geval).

children’s self-talk, die hun gedachten en acties geleiden. Vygotsky zei dat dit kwam door self-regulation en Piaget zei dat het kwam door egocentric speech. (blz 55).