Proefpersonen werden een nacht wakker gehouden, zodat ze de volgende nacht zouden kunnen inslapen met een masker dat zorgde dat hun hoofd niet kon bewegen en een infuus in hun arm om de radio-actieve injectie te kunnen geven zonder dat ze wakker werden. Ze kon een PET-scan worden gemaakt.

Gedurende de REMslaap blijkt er activiteit in de pons, de thalamus en de amygdala. In de cerebrale cortex worden sommige delen actief, terwijl andere (b.v. de dorsolaterale prefrontale cortex) inactief worden.

De amygdala is hoog actief bij emotionele ervaringen en de dorsolaterale prefrontale cortex is belangrijk om het pad naar pas opgeslagen herinneringen te bewaren.

DeDe arousal van de amygdala gedurende de remslaap is misschien verantwoordelijk voor de sterke emotionele lading van veel dromen.

De geremdheid van de dorsolaterale prefrontale cortex is misschien verantwoordelijk voor de onsamenhangendheid en gebrek aan logica bij dromen.

Acetylcholine synapses, verantwoordelijk voor arousal worden geïnhibeerd door Adenosine. Deze stof stapelt zich op gedurende waken.

Cafeïne inhibeert adenosine. Zelfs een enkele kop koffie ’s morgens geeft genoeg cafeïne om ‘s nachts de slaap nog te beïnvloeden.

Histamine beïnvloedt arousal. Antihistaminemedicijnen, die vaak tegen allergieën worden gebruikt veroorzaken slapeloosheid.

Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 7

De basale voorhersenen bevatten cellen die verantwoordelijk zijn voor arousal maar ook slaap-gerelateerde cellen. Beide soorten cellen hebben wijd verbreide axonen in de thalamus en de cerebrale cortex.

Slaap-gerelateerde cellen scheiden GABA af; een transmitter die inhibeert. Deze cellen worden actief bij de overgang van waken naar slapen en blijven actief gedurende de Non-remslaap.

Leasie van deze cellen leidt tot slapeloosheid, net als medicijnen die GABA inhiberen.

Cellen in de oudere en pre-optische gebieden van de hypothalamus nemen in activiteit toe gedurende de slaap om slaapgerelateerde cellen in andere delen van de hypothalamus te exiteren en waak-gerelateerde cellen te inhiberen.

Deze cellen controleren de lichaamstemperatuur. Een gevolg van een koorts b.v. is toegenomen slaperigheid; de gebieden in de hypothalamus detecteren een hoge temperatuur en sturen