Volgens deze hypothese zijn dromen de poging van de hersenen om zin te geven aan beperkte, wisselende en willekeurige stimuli.
Gedurende de slaap zijn verschillende hersengedeelten actief door willekeurige spontane activiteit of door stimuli in de ruimte. De hersenen stellen een verhaal samen om een geheel te maken van die hersenactiviteiten.
Volgens sommigen zijn de hersenen geprikkeld en gereed om informatie te verwerken gedurende de
REMslaap. Maar omdat er weinig stimuli zijn gebruiken de hersenen informatie die is opgeslagen in het geheugen. De gedachtenstroom wordt als werkelijkheid voorgesteld.
Terwijl we slapen zijn we niet geheel afgesloten van stimuli uit de buitenwereld. (we vallen b.v. niet uit bed).
We lijven veel externe stimuli in in onze dromen. In de visuele, auditieve en motorische cortex en in verschillende subcorticale gebieden die verantwoordelijk ziin voor emoties en motivatie vinden spontane uitbarstingen van activiteiten plaats. Ook ruimtelijke gewaarwordingen vinden plaats gedurende de REMslaap. Omdat we meestal liggen tijdens de slaap zijn dit vaak ervaringen van vliegen, vallen of draaien, want de hersenen lijven vestibulaire sensaties in (zie activiatie-synthese hypothese).
Wanneer we dromen dat we willen bewegen, maar dat niet kunnen, lijkt het voor de hand liggend te denken dat dat komt omdat onze houdingsspieren tijdens de REMslaap inactief zijn. Maar wanneer we dromen dat we wel bewegen zijn deze spieren ook inactief. De activation-synthese hypothese en zijn variëteiten blijven controversiëel.
Sommige droomonderzoekers vinden deze benadering vruchtbaar, anderen vinden het te vaag. De voornaamste kritiek is dat er geen
Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 6 duidelijk testbare voorspellingen gesuggereerd worden. Er wordt geen verklaring gegeven voor alle droomverschijnselen; waarom hebben mensen repetitieve dromen en zijn andere dromen vol persoonlijke elementen.
