Ieder dier, inclusief de mens heeft angst voor hard geluid (behalve een dove). De reflex is zeer snel. Auditieve informatie gaat eerst naar de cochleaire nucleus in de medulla en van daaruit naar een gebied in de pons die de spanning van de spieren bestuurt, vooral van de nekspieren. Aanspannen van de nekspieren is een beschermende reactie, belangrijk omdat de nek zo vatbaar voor beschadiging is. Informatie bereikt de pons in
3-8 millisec. en binnen 0,2 sec reageren we. (Dat is veel sneller dan wanneer de reactie via de cerebrale cortex moet komen). Mensen met posttraumatische stress reageren dubbel zo snel. Psychologen meten de versnelling van een startreflex als maat voor vrees of angst.
Vertraging van de startreflex ontstaat wanneer er voordien een “sein veilig”-stimulus is gegeven. Onderzoekers hebben de rol van de verschillende hersengebieden bij aangeleerde angst gedetermineerd; De amygdala speelt een belangrijke rol; cellen in de laterale delen van de amygdale ontvangen visuele of auditieve informatie. Ze zenden dan de boodschap naar het centrale deel van de amygdala. Die stuurt zijn output naar de grijze gebieden van de middenhersenen. Die sturen de informatie naar de nucleus in de pons.
Die is verantwoordelijk voor de startreflex. Op deze manier kan de amygdala de startreflex versnellen, je van angst doen verstijven of maken dat je je terugtrekt of andere responsen via het skelet verzorgen. Beschadiging op 1 van de punten van deze route van amygdala naar pons verhindert reactie op aangeleerde angst , hoewel alleen vernietiging van de pons de startreflex zelf kan blokkeren. Vernietiging van slechts 1 kant van de amygdala maakt aangeleerde angst zwakker, maar sluit hem niet uit. Ratten die een medicijn toegediend kregen dat de werking van 1 hemisfeer van de amygdala onderdrukt bleken een onprettige ervaring die ze zojuist hadden opgedaan vergeten. Onderdrukking van de rechter hemisfeer van de amygdala blijkt meer effect te hebben dan van de linkerhemisfeer. Output van de amygdala naar de hypothalamus controleert autonome angstresponsen, zoals verhoogde bloeddruk.
