Hoewel elk gedrag afhangt van een combinatie van veel neurotransmitters wijst alles er op, dat een lage serotonineafscheiding nauw samenhangt met agressief gedrag.
Agressief gedrag kan gestimuleerd worden door prikkeling van de amygdala, of de ventromediale nucleus van de hypothalamus. Deze ventromediale nucleus is van belang voor controle van eten en sexuele behoeften en voor agressief gedrag. Daarnaast heeft het nog allerlei andere functies.
Activering van de ventromediale hypothalamus doet de waarschijnlijkheid van een aanval toenemen en testosterone zet dit effect om in agressie door de activiteit van bepaalde synaptische receptoren in deze Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 14 omgeving te faciliteren. Wanneer deze neuronen geprikkeld zijn zenden ze boodschappen die de activiteit van veel gebieden in de hersenstam in gang zetten. Stimulatie van de ventromediale hypothalamus zelf of van bepaalde gebiedenin de hersenstam kunnen agressief gedrag oproepen. De vorm van de agressie hangt af van de plaats van stimulatie.
Stimulatie van de amygdale, een gebied in de temporale kwab kan ook leiden tot heftige affectieve aanvallen. Rabiës is een ziekte die deze temporale kwab aantast en dat leidt tot extreem agressief gedrag. Beschadiging of verwijdering van de amygdala leidt meestal tot tamheid en kalmte. Apen met beschadigingen in dit gebied ontwikkelden het Klüver-Bucy syndroom. Ze zien dan geen gevaar meer, snappen signalen van soortgenoten niet meer. Basis voor het Klüver-Bucy syndroom is tweeledig: onvermogen tot emotionele responsen en onvermogen tot interpretatie van visuele informatie.
Een epileptische aanval bij mensen treedt op wanneer een grote groep neuronen plotseling gesynchroniseerde actiepotentialen produceert. Wanneer de epileptische focus (de plek van waaruit de aanval begint) in de temporale kwab zit zijn de symptomen; hallucinaties, smakkende lippen en andere herhalende acties. Soms is er sprake van emotioneel of zelfs gewelddadig gedrag. (Zie patiënt Thomas; pas nadat een klein deel van de amygdala aan beide kanten van de hersenen was verwijderd verdwenen zijn agressieve aanvallen). Soms kunnen anti-epileptische drugs de aanvallen van gewelddadig gedrag onderdrukken. Ook mensen met een beschadiging in de prefrontale cortex reageren soms agressiever. Zij hebben een algemeen inhibitieprobleem en vertonen allerlei soorten inadequaat sociaal gedrag, niet alleen geweld.
Gevechten tussen dieren vinden het meest plaats tussen mannetjes, die hun gebied, vrouwtje, jongen of maaltijd verdedigen. Mannelijke agressiviteit hang samen met het hormoon testosterone.
Bij mensen is de agressie het grootst bij mannen tussen de 15 en 25 jaar. Zij hebben het hoogste gehalte testosteron in hun bloed.
Tegenwoordige onderzoeken hebben nog geen grote verschillen tussen de sexes gevonden. Toch worden de verschillen in 2 categorieën in gedeeld;
1. Man-vrouw verschil: Man-vrouwverschillen blijken niet zo groot in “self-reported” onderzoek als in onderzoek op basis van observatie. Verder blijken vrouwen meer agressie en kwaadheid te vertonen wanneer ze serieus getergd worden. Het verschil is, dat mannen soms om niks beginnen te vechten. Dat is bij vrouwen veel minder.
2. Testosteronverschil (leeftijd): Onder mannen met een hoog testosteronpercentage komt meer geweld voor. Opmerklijk is het verschil in het soort crimineel gedrag; mannen met een hoog testosteronpercentage zijn vaker veroordeeld voor verkrachting en moord, terwijl drugdealers en inbrekers vaak mannen zijn met een lager testosteronpercentage. Maar de verschillen zijn klein.
Mensen verschillen in aanleg in hoeverre ze agressief of kwaad worden.
Om de erfelijkheid vast te stellen moeten we onderscheid maken tussen de verschillende vormen van agressie.
Onderzoekers die veel vormen van agressie onderzochten hebben vastgesteld dat genen in ieder geval invloed hebben. Er zijn een aantal genen gevonden bij knaagdieren die agressie doen toenemen. Maar hoe groot hun aandeel in de verschillende vormen van agressie is moet nog verder onderzocht worden. Over mensen hebben we nog geen vergelijkbare informatie. Het is bewezen dat kinderen van criminele ouders, geadopteerd door mensen met problemen een grotere kans hebben op agressief gedrag. Een onderzoek onder tweelingen wees uit dat bij crimineel gedrag bij jeugdigen voornamelijk afhangt van de familie-omgeving; jeugdige twee-eïge tweelingen leken bijna net zoveel op elkaar als eeneïge. Bij crimineel gedrag van volwassenen wordt de overeenkomst tussen eeneïge tweelingen nog sterker, omdat volwassenen ook hun eigen omgeving uitzoeken.
Wie geneigd is tot agressief- of ongedisciplineerd gedrag zal vrienden en activiteiten kiezen die daar bij passen, zodat de effecten van de geneigdheid vergroot worden.
De Affectieve aanval (b.v. een vechtende kat) gaat gepaard met veel emoties (affect=emotie). Er is sprake van een toegenomen prikkeling van het sympathische zenuwstelsel. Wanneer een kat daarentegen b.v. een klein muisje vangt zijn er weinig tekenen van opwinding. Zo kan een mens ook wild en gepassioneerd of koelbloedig en weloverwogen aanvallen. Er is dus ook geen eenduidige verklaring van aanvalsgedrag.
De aanleiding voor aanval is meestal pijn of bedreiging, maar agressie is meer dan een simpele reactie op een gebeurtenis. Sommigen gaan eerder tot de aanval over dan anderen en per individu verschilt het ook; soms zijn we eerder geneigd tot aanvallen dan op andere momenten. Een hamster die een indringer ziet snuffelt eerst en begint uiteindelijk de indringer te verjagen. Wanneer de hamster daarna weer een indringer ziet begint hij onmiddellijk te vechten. De kans dat iemand tot de aanval overgaat kan toenemen en afnemen.
Maar een verhoogde kans blijft zeker 30 minuten of meer na de eerste aanval aanwezig. Gedurende deze periode neemt de activiteit toe in de corticomediale omgeving omgeving of amygdala, een structuur in de temporale kwab van de cortex. Het is mogelijk om de ervaring van de eerdere aanval te vervangen door prikkeling van de amygdala.
Na een belediging of provocatie vertonen mensen eerder agressief gedrag gedurende minstens de volgende 5 – 20 minuten.
Een kat speelt niet met een muis, maar vertoont afwisselen aanvals-en verdedigingsgedrag.
Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 13
We noemen het sympathische zenuwstelsel ook wel het vecht-of-vlucht systeem.
