Er zijn drie belangrijke manieren waarop de behandeling van chronische ziekten en de behandeling van acute ziekte verschillen . De eerste is het doel van de behandeling . De tweede is het verschil in de relatie tussen medische professional en patiënt. De derde is de permanente verantwoordelijkheid van de patiënt voor zijn of haar eigen gezondheid .

Als je je arm ( acute aandoening ) te breken, het doel van de behandeling is duidelijk ingesteld op het bot, en immobiliseren de breuk met een cast totdat genezing plaatsvindt. Doel van de behandeling is om de breuk te herstellen. Als u een infectie veroorzaakt door bacteriën , zoals keelontsteking , de behandeling doel is ook duidelijk - de bacteriën te doden . Antibiotica worden voorgeschreven en toegediend . De infectie verdwijnt , en de patiënt hervat normale activiteiten .

Aangezien chronische ziekten niet te genezen , althans op dit moment , de behandeling doelen zijn zeer verschillend . De doelstellingen van de behandeling bij chronische ziekte zijn de symptomen , langdurige schade en ziekte-activiteit te minimaliseren. Hoewel de manier van handelen van de behandeldoelen in acute ziekte te bereiken is meestal vrij duidelijk , dat is meestal niet het geval met chronische aandoeningen . Mensen met een chronische ziekte hebben vaak andere voorwaarden , waardoor de ontwikkeling van een behandelplan minder gesneden en gedroogd . De remitting / affakkelen karakter van veel chronische ziekten , in combinatie met het feit dat de symptomen drastisch kan veranderen na verloop van tijd , het vinden van het juiste verloop van de behandeling nog moeilijker .

Het tweede grote verschil in de behandeling van chronische ziekten versus de behandeling van acute ziekte is de relatie tussen de arts en de patiënt . In het acute geval van een gebroken been of een infectie , de arts is de autoriteit , en de behandeling is duidelijk. Als je zit in de spoedafdeling met een been die kapot is of een razende infectie , bent u niet van plan om de behandeling opties te onderhandelen! U vertrouwen op de expertise van de arts en volg het behandelplan zonder twijfel. In gevallen van chronische ziekte , de patiënt en de medische professional ( s ) moeten werken als partners in het beheer van de ziekte . De patiënt moet zelfmanagement leren en opgeleid over de ziekte. En aangezien er geen absolute bij de behandeling van chronische ziekte , de patiënt en professional moet een goede werkrelatie met open communicatiekanalen ontwikkelen. Vaak is meer dan een behandelingsoptie beschikbaar . Terwijl je waarschijnlijk niet debatteren over de noodzaak van een cast, als u een chronische aandoening kan je jezelf debatteren behandeling opties met uw arts.

Het derde verschil is in de rol van de patiënt . Het is de taak van de patiënt op de behandeling van plan trouw volgen . Medicijnen worden genomen zo vaak voorgeschreven en volgens de aanwijzingen . Alle medicijnen in de wereld zal geen goed doen als het niet goed wordt genomen . De patiënt moet symptomen dagelijks bewaken en zeer nauwkeurig in de rapportage die symptomen van de arts bij het volgende bezoek . De patiënt is ook verantwoordelijk voor veranderingen in levensstijl - rust , beweging, voeding en stress management , dat de gevolgen van de ziekte kan minimaliseren .

Chronische ziekten ontwikkelen zich over een periode van tijd langzaam . Symptomen komen en gaan , waardoor patiënten af of er iets echt mis of als het allemaal in hun hoofd . Wanneer deze patiënten uiteindelijk aangifte doen van symptomen aan hun artsen is de ziekte meestal aanwezig geweest voor bepaalde tijd. Tegen de tijd dat een patiënt krijgt in naar de dokter , kan de symptomen verdwenen zijn , waardoor de arts af of het allemaal in het hoofd van de patiënt. Het is net als de auto-eigenaar die een vreemd geluid in de auto merkt , alleen te laten verdwijnen wanneer de auto wordt meegenomen naar de monteur , of zoals de kiespijn die verdwijnt als je naar de tandarts . Medicijnen kunnen zijn voorgeschreven dat de symptomen gemaskeerd zonder ooit naar de oorzaak van de ziekte .

Tegen de tijd dat zowel de patiënt als de arts zijn er van overtuigd dat er iets mis is , kan blijvende schade al hebben voorgedaan . Mensen die een chronische aandoening hebben meestal anderen , waardoor de diagnose nog moeilijker . Bijvoorbeeld , een patiënt met een slechte lipidenprofiel waarschijnlijk ook lijdt aan obesitas , diabetes en hypertensie . Coming een diagnose is nog moeilijker bij ziekten waar geen definitieve laboratoriumtests om de ziekte te identificeren . In deze gevallen kunnen de artsen tot een diagnose te komen door proces van verwijdering .

De meeste artsen zijn getraind in de acute zorg . Zij zien het probleem , noem maar op , repareren , en sturen u op uw manier . Volgens David Jones , MD , van het Instituut voor Functionele Geneeskunde , zijn medische studenten geleerd om snel een diagnose van een ziekte en zorgen voor acute zorg voor de symptomen , medische scholen trainen toekomstige artsen voor wat er zal ongeveer 20 % van hun praktijken , maar 78 % bedragen van de hedendaagse patiënten aanwezig met minstens een chronische ziekte.