We encourage a child to participate in any sport that he or she is interested in. Regular exercise is important for health, and sports should play a role in any child’s life, regardless of whether they are diagnosed with asthma or not. When a patient wants to play a team sport or participate in a particular athletic activity, physicians should help them realize their goal.

Some types of exercise are especially advisable in the setting of asthma, whereas others have a greater potential to trigger exercise-induced bronchospasm (EIB) (see Questions 66 and 67). In the latter category, distance running or crosscountry skiing, for example, can cause symptoms of cough, breathlessness, or wheezing. Distance running, cycling, and cross-country skiing involve very good aerobic conditioning, but the activity is steady, without breaks or interruption, and takes place in the outdoor environment with exposure to temperature variation, aeroallergens, and sometimes atmospheric pollutants. Athletic activities that incorporate breaks in the intensity of exertion, including competitive sports such as tennis, baseball, golf, volleyball, and lacrosse, are less likely to cause asthma symptoms because they allow time to “catch your breath.” Exercise and sports should be encouraged for all asthma patients. For the majority of children who have asthma, there should be no limitation in their ability to participate in any sport. The use of a short-acting bronchodilator, such as albuterol, inhaled 20 to 30 minutes before selected participation may be indicated for a child with asthma and exercise-induced bronchospasm, and should provide sufficient protection to permit them to enjoy their sport.

Even children with well-controlled asthma may experience an asthma exacerbation from time to time, as discussed in Question 32. Part of the treatment of the exacerbation will likely include a temporary “break” from strenuous physical activity, including sports and athletic competitions. When control of asthma is re-established, then your child should be able to resume his or her favorite sports! Parents sometimes ask what sport may be best for their child with asthma. Swimming is an excellent form of exercise for any age child. The warm, humid air in an indoor swimming pool is especially gentle to asthmatic lungs and unlikely to trigger symptoms. Swimming is also outstanding aerobic exercise. It develops muscle groups symmetrically and helps develop a healthy awareness of breathing while increasing a person’s overall fitness and well-being. Because swimming is not a contact sport, musculoskeletal injuries are rare. Swimming is a form of exercise that you can enjoy your entire life. Be aware, however, that swimming in a cold atmosphere, in water that is too cold, or in a heavily chlorinated pool can trigger asthma. Ozone treatment and disinfection of swimming pools has been practiced in Europe for more than fifty years, and is slowly being introduced and accepted in the United States. Swimming pools disinfected primarily with ozone have enhanced water clarity and greatly reduced chemical odors. The pool water is purer and far less irritating to skin, eyes, and lungs. If you live in an area with a choice of pools to swim in, you may want to research whether any of the pools are disinfected with ozone. For instance, the first commercial indoor pool in New York that was primarily disinfected by ozone is located in New York City, at the 92nd Street Y in Manhattan.

Sports that have been associated with greater EIB include track, cross-county running, soccer, field hockey, distance swimming, ice hockey, and cross-country skiing. You will notice that they all involve endurance high-ventilation activity, and several are also winter sports. Sports that tend to cause lesser EIB are golf, baseball, softball, bowling, football, volleyball, and gymnastics. In conclusion, well-controlled asthma is no barrier to fitness and sport. Let your child decide which sport he or she likes best.

Een verdachte relatie tussen obesitas en astma blijft medisch belang te stimuleren. Artsen en het grote publiek al lang verdacht een mogelijke oorzaak-en-gevolg relatie tussen obesitas en astma. De incidentie van zowel obesitas en astma neemt toe in westerse samenlevingen. Verschillende bevolking studies hebben een verband tussen overgewicht en de kans op astma. De precieze relatie tussen de twee voorwaarden blijft controversieel.

Heeft astma oorzaak obesitas? Heeft obesitas veroorzaken astma? Zou er een gemeenschappelijke onderliggende factor die bijdraagt aan de ontwikkeling van beide voorwaarden zijn? Een traditionele verklaring stelt dat astma, vooral als het niet goed wordt beheerd, leidt tot een meer sedentaire levensstijl. Dit gebrek aan lichamelijke activiteit, in combinatie met de toegenomen eetlust van kinderen in hun preteen en adolescente jaren, uiteindelijk leidt tot zwaarlijvigheid. Veel kinderen met astma niet uit te oefenen, hetzij als gevolg van een misvatting die sportieve activiteit schadelijk is astma of omdat hun astma niet goed onder controle en fakkels met oefening. Een alternatief begrip suggereert dat obesitas ontwikkelt eerste en het kind overgewicht leidt ergens functionele veranderingen in de longen en het typische patroon van symptomen die worden opgenomen als astma. Beide theorieën hebben verdiensten, maar elk heeft conceptuele lacunes; noch bevredigend verklaart waarom de incidentie van astma heeft geen invloed op mannen en vrouwen in gelijke mate, bijvoorbeeld. Een derde, meer stroom idee, dat intrigerend ondersteunende gegevens van proefdieren, probeert de invloed van chromosomale veranderingen en hormonale factoren, die denkbaar waarmee tegelijkertijd beide voorwaarden kan stimuleren verkennen.

Een sleutel tot een beter begrip van de obesitas-astma koppeling kan afkomstig zijn van de studie van meisjes en jongens in de puberteit en adolescentie. Meer dan duizend kinderen geboren tussen mei 1980 en januari 1984 waren bij de geboorte in het ambitieuze en voortdurende Tucson Children's Respiratory Study ingevoerd. Bijna dertienhonderd baby's werden opgenomen in de studie, en ze zijn opgevolgd en opnieuw op regelmatige tijdstippen gedurende meer dan twintig jaar door Dr Fernando Martinez en zijn team. De prospectieve studie werd ontworpen om patronen van gezondheid en ziekte van de luchtwegen te observeren tijdens de kindertijd, de adolescentie en vroege volwassenheid. In het bijzonder werd de ontwikkeling van astma zorgvuldig geëvalueerd. In 2001, Dr Martinez en zijn collega's gemeld dat meisjes met overgewicht of obesitas in de leeftijd tussen 6 en 11 jaar werd had een verhoogd risico op het ontwikkelen van nieuwe symptomen van astma tijdens de vroege adolescentie. Zij vonden dat meisjes, maar niet jongens, die tussen 6 en 11 jaar te zwaar geworden waren 5,5-7 keer meer kans om nieuwe symptomen van astma te ontwikkelen op de leeftijd van 11 en 13 vergeleken met de meisjes die geen overgewicht of obesitas werd wel op de leeftijd van 6 en 11 jaar. Jongens die op diezelfde leeftijd aanzienlijk overgewicht werd leverde een verhoogd risico vertonen voor het ontwikkelen van astma of astma-achtige symptomen in de leeftijd tussen 6 en 11 jaar. De sterkste associatie tussen overgewicht status en astma risico werd dan ook gezien bij vrouwen die de puberteit ondergaan vóór de leeftijd van 11 jaar.

Overgewicht wordt geassocieerd met een eerder begin van de puberteit. Kan een gemeenschappelijke factor leiden tot overgewicht status bij meisjes, gevolgd door vroege puberteit en vervolgens de ontwikkeling van astma? De bevindingen zijn bijzonder interessant omdat het lang opgemerkt dat nieuwe gevallen van astma bij vrouwen zijn vooral voor in de adolescente jaren. Bovendien is de toegenomen man-naar-vrouw (2:01) verhouding van astma gedocumenteerd in jonge, schoolgaande kinderen keert, zodat meer meisjes dan jongens hebben astma als ze volwassen zijn. Een mogelijke rol van vrouwelijke hormonen is lang verdacht en gegevens van Respiratory Study steun van de Tucson Children's, deze theorie en bieden kansen voor verder onderzoek.

Naast de associatie tussen zwaarlijvigheid en het verhoogde risico voor astma, overgewicht medisch ongewenst. Zelfs patiënten met een zeer goed gecontroleerde astmasymptomen vaak dat hun ademhaling is veel makkelijker als ze behouden een comfortabele gewicht, ze voelen zich meer lenig en minder pijnlijke, en beschrijf groter uithoudingsvermogen. Het is logisch dat als je overtollig gewicht te dragen op je frame, het letterlijk voelt alsof je harder werken om die extra kilo's te vervoeren wanneer u rondloopt.

Hoe weet u of u of uw kind zwaarlijvig is? Een zwaarlijvige volwassene is, per definitie, een persoon die weegt 30% of meer boven hun voorspelde of ideale lichaamsgewicht. Evaluatie van passend gewicht bij kinderen is gebaseerd op de bepaling van een meting genaamd body mass index (BMI). BMI is een maatregel die ook kan worden gebruikt bij volwassenen. Beoordeling van de BMI is precieze meting van lengte en gewicht, meestal in meters en kilogrammen. De BMI is het gewicht (in kilogram) gedeeld door het kwadraat van de lengte (in meters). U kunt een tabel van de voorspelde BMI krijgen voor elke leeftijd om BMI van uw kind te vergelijken met de standaard. Een kind met een BMI groter of gelijk aan het 95e percentiel voor hun leeftijd wordt beschouwd als zwaarlijvig. Als u liever de wiskunde niet te doen, zijn er verschillende handige websites die u vragen om gegevens zoals uw gewicht, lengte en leeftijd in te voeren, en dan berekenen ideale lichaamsgewicht en BMI voor u. Ga gewoon naar uw favoriete zoekmachine en typ een zin als "het ideale lichaamsgewicht calculator" of "BMI berekening" om te navigeren tussen de verschillende sites. Als je bezorgd bent over uw kind gewicht-of u denkt dat uw kind is ondergewicht of overgewicht-talk om zijn of haar kinderarts, die een beter begrip van wat een passend gewicht voor een kind van die leeftijd en lichaamsbouw moeten zijn heeft.