kwantitatief: van aanbod naar vraaggestuurd door de expansie van het productiesysteem (inclusief lagelonen producenten in het Verre Oosten) en verzadiging van veel markten van met name duurzame consumptiegoederen

• Hoger besteedbaar inkomen
• Individualisering/informalisering.
• Kwalitatief: opkomst post-Fordistische consumptie.

Planned obsolescence”: proces van doelbewust geplande veroudering van een product (functioneel of estethisch) zodat het eerder vervangen wordt.

Typologie <-> post-Fordistische consumptie

Collectieve <-> markt segmentatie
voorspelbare vraag <-> grote volatiliteit preferenties
weinig differentiatie <-> grote differentiatie producten

1. consument als sukkel: consumers-as-dupes: benadrukt primaat van productie. Consumenten hebben geen agency, zijn passief en bedrijven uiteindelijk de baas. Via reclame is alles door de strot van de consument te duwen.

2. Neoklassieken: soevereiniteit van de consument: benadrukt de vrije wil van de autonome consument – tot op zekere hoogte – preferenties extern gegeven en onveranderlijk. Consumptie van individuele en rationele markttransactie en gebaseerd op prijs.

3. Sociaal-culturalistisch perspectief: consumenten trachten actief een eigen identiteit te construeren met name door consumptiepraktijken. Consumptie is dus gerelateerd aan aspecten als gender, etniciteit en de sociale groep. Praktijkten van consumptie is geen individueel proces, maar een onderdeel van een veel breder sociaal proces (bijvoorbeeldmode). Interactie tussen consument en producent wederzijds en veel complexer.