Ouders kunnen niet bepalen voor hun kinderen zonder bemoeienis van de staat. Echter, delen ouders en kinderen hun leven en nemen kinderen vanzelf al normen en waarden en gewoontes over van hun ouders. Echter moeten kinderen genoeg autonomie krijgen om zelf beslissingen te kunnen nemen, ze hebben recht op een open toekomst. Deze autonomie verkrijgen zij door onderwijs en dat is in het belang van de staat, omdat de kinderen dan kunnen functioneren in de samenleving. De staat representeert de belangen van ouders en kinderen, maar het gaat ook nog verder dan dit.

De families mogen kiezen zolang anderen er niet mee in gevaar worden gebracht of worden belemmerd. Hiermee wordt bedoeld dat ouders over het algemeen mogen beslissen wat het beste is voor het kind zolang dat de rechten van het kind niet geschaad worden. Als dit wel zo is moet de zorg overgedragen worden aan de ouders. Kinderen zijn afhankelijke individuen. Hun belangen moeten dus behartigd worden door in eerste instantie hun ouders. Kunnen de ouders dit niet bieden, dan moet er gekeken worden naar wat de overheid voor een rol kan spelen.

To ensure the future of the state. Recht doen aan de belangen van de burgers. Kinderen worden later de werkers, zij zijn de toekomstige burgers. Zij zullen de maatschappij draaiende en stabiel moeten houden. Hierin moet geïnvesteerd worden. Daarvoor zijn ‘enabling conditions’ nodig. En om de rechten van het zowel het kind als de volwassenen te waarborgen

De staat is dan ook verantwoordelijk voor het kind (recht op onderwijs, bescherming, gelijke kansen, etc.). Als ouders te veel vrijheid en privacy krijgen, kan de staat overtredingen van de rechten van het kind moeilijker opsporen en de rechten van het kind niet meer waarborgen/beschermen. Onderwijs: de staat moet garanderend at de toekomstige burgers de minimale capaciteiten bezitten om deel te nemen aan de democratie waarin hij of zij leeft. Daarom moet de staat onderwijs verzorgen.

Gerechtvaardigd op het paternalistisch argument.

Bescherming van kinderen: de overheid moet het kind tegen seksueel misbruik en fysieke/psychische mishandeling beschermen, omdat de ouders van de kinderen dit niet altijd kunnen en hun eigen kinderen soms schaden. Hetbelang van het kind gat voor op die van anderen. Medische ethiek: dit is belangrijk, omdat de overheid bepaalde regels heeft over bijvoorbeeld medische onderzoeken. Als deze regels er niet zijn, kan iedereen onderzoek o.i.d. opzetten. Ook over medische zorg nemen ouders niet altijd de juiste beslissingen voor hun kinderen en kan de overheid dit beter doen. Soms ondergaan kinderen medische onderzoeken ter belang van hun gezinsleden/religieuze groepen/algemeen. Overheid moet hier over waken.

De overheid moet vrijheid bieden om het kind op te laten voeden door ouders of familie, maar moet wel toezicht houden zodat de vrijheid niet misbruikt wordt. Wanneer ouders/gezin tekort schiet moet de overheid hulp bieden. Dat kan gaan om financiële hulp, basisbehoeften of opvoedingsondersteuning.

Op het moment dat er rechten en plichten zijn, moet ervoor gezorgd worden dat ze er ook zijn (taak staat). Voorbeeld publieke voorzieningen regelen, zoals educatie, bescherming (kinderen) en medische ethiek:

- Een niet te kleine populatie (leidt anders tot te weinig werk).

- Een goede economie.

- Fysieke gezondheid.

- Burgerschapsvorming.

- Onderwijs & bescherming

Vanuit de overheid gezien zal dat wel moeten, want het houdt de samenleving in stand. Vanuit de ouders gezien niet, want dan gaat de overheid zich bemoeien met de opvoeding van het kind. Vanuit het kind gezien ligt het eraan wie het er het beste voor heeft met he kind. Het belang van het kind staat voorop.

Diverse meningen:

- No, parents should raise their own children. ‘Family state’ is een model waarbij de overheid verantwoordelijk is voor de opvoeding van de kinderen. De staat moet in werkelijkheid alleen een minimum verzorgen voor kinderen in het model van parens patriae.

Nee de overheid zou geen family state moeten zijn. De ‘state of families’ staat voor een gemeenschap van verschillende families. In dit systeem worden ouders gezien als de aangewezen personen om de kinderen op te voeden en groot te brengen. Met de ‘family state’ wordt bedoelt dat de opvoeding in handen ligt van de staat. Er wordt dus met z’n allen gezorgd voor iedereen, niet een moeder die alleen voor haar eigen kinderen zorgt. Hier pleitte ook Plato voor. Vooral extreem liberalen die uit gingen van alles als staatsbezit zagen dit model wel zitten. Dit systeem gaat alleen de

vrijheid van denken tegen. Over het algemeen wordt de ‘state of families’ geprefereerd. Een combinatie van de twee systemen is vaak terug te vinden. Dit betekent dat ouders het recht hebben hun kind zelf op te voeden en liefde te geven onder bepaalde voorwaarden. Wordt er niet aan deze voorwaarden voldaan, dan grijpt de overheid in. ook systemen van zorgverzekeringen, leerplicht en wetten vallen in dit geval onder het systeem ‘family state’. het is dus een systeem waarbij de overheid gezinnen in de gaten houdt en ingrijpt waar nodig is. Er moet dus een combinatie worden gemaakt met de juiste verhouding tussen ‘the state of family’ en ‘family state’.