Een incomplete zin prikkelt alleen de linker hemisfeer om een passend woord te zoeken.

Wanneer we twee dingen tegelijkertijd doen die door dezelfde hemisfeer bestuurd worden hinderen ze elkaar (b.v. praten en schrijven).

Het is overdreven om te stellen dat er “linkshersige” en “rechtshersige” mensen zijn.

Voor elk individu wisselt de balans van de activiteit. Het ligt aan de taak welke hemisfeer het meest actief is.

De linker hemisfeer is sequentieel, analytisch en tijdsafhankelijk. Ervaringen zijn opeenvolgende eenheden.

De rechter hemisfeer daarentegen is synthetisch en holistisch; hij werkt vooral met grotere patronen.

Het onderscheid is niet altijd even duidelijk aan te geven. Bij veel taken zijn beide delen actief.

Hoewel de rechter hemisfeer zelf de spraak en het schrijven niet controleert begrijpt de rechter hemisfeer eenvoudige gesproken en geschreven taal wel. Hoewel de rechter hemisfeer voor de meeste taalaspecten ondergeschikt is, is deze hemisfeer verantwoordelijke voor de emotionele inhoud van spraak. Ook voor het herkennen van emoties van anderen in de taal of de stem is de rechter hemisfeer belangrijk. Humor en ironie wordt niet herkend wanneer de rechter hemisfeer niet goed werkt. Ook het herkennen van emoties op het gezicht van anderen verloopt vooral via de rechter hersenhelft. De rechter hersenhelft kan ook beter ingewikkelde visuele patronen begrijpen. Mensen met een beschadiging in de rechter hemisfeer zijn soms hun richtingsgevoel kwijt, want ruimtelijk inzicht wordt vooral vanuit de rechter hemisfeer bestuurd. Split-brain patienten kunnen met hun linkerhand beter een puzzel in elkaar leggen dan met hun rechter. Terwijl de rechterhand van deze mensen beter woorden kan schrijven kan de linkerhand beter tekenen.

De rechter hemisfeer is niet verantwoordelijk voor alle visuele- en ruimtelijke taken; mensen die door een beroerte schade hadden in de rechter hemisfeer konden nog wel een afstand schatten of plaatsen op een landkaart positioneren. Maar wanneer de taak een beroep deed op hun interne representatie (zonder aanschouwelijk materiaal) ging het mis; ze hadden geen interne representatie van visuele en ruimtelijke informatie.

Epilepsie is een excessieve, gesynchroniseerde neuronale activiteit, vooral veroorzaakt door te weinig afscheiding van de inhiberende neurotransmitter GABA. Deze beperkte afscheiding kan velerlei oorzaken hebben.

Er zijn 2 categorieën verschijnselen: de algemene- (grand mal seizure) en de gedeeltelijke aanval (petit mal seizure of absence seizure). Een partiële seizuur met de plaats in de temporale kwab is bekend als de partiële seizuur met complexe symptomatologie of een temporale kwab seizuur of de psychomotor seizuur. In dit geval vertoont de patiënt lichte herhalende bewegingen, maar heeft vooral last complexe psychologische veranderingen (soms zelfs hallucinaties of geweldsaanvallen). Meestal is de epilepsie met medicijnen goed te behandelen. Als laatste redmiddel wordt soms chirurgische de “focus” verwijderd.

Vlak na de split zijn de coördinatieproblemen het ernstigst. Langzaam leren de twee hemisferen bepaalde subcorticale verbindingen tussen de hemisferen te gebruiken. Soms onderdrukt de linker hemisfee de storing in de rechter en neemt de controle over. In andere gevallen leren de hemisferen samen te werken, ook al kunnen ze geen directe informatie uitwisselen.