Anton Zijderveld: ‘Sociologie als cultuurwetenschap’
-> filosofische rechtvaardiging van het feit dat er niet zoiets bestaat als dé cultuursociologische methode, en ook niet kan bestaan.
‘Wie cultuur bestudeert, begrijpt niets van het aan de gang zijnde culturele proces als hij niet tracht om dit vormgevingsproces te vatten als een samenhangend, zinvol geheel’.
Het doel van de onderzoeker is een rationeel begrip van de onderzochte werkelijkheid. Hij moet de ‘zin’ die een waarde, gebruik, beeld of een ander cultureel element heeft voor de handelenden, proberen te vatten.

Een organisatievorm die uitblikt zowel in procedurele als doel/middel rationaliteit, en die dus zeer formeel rationeel is en amper of niet substantieel rationeel. →Een ambtenaar heeft vaak het gevoel dat hij geen greep heeft op de werking v.d. bureaucratische organisatie; hij voelt zich vervreemd omdat hij de zin niet inziet van zijn plaats in het geheel. Hij weet de afloop niet van heel wat dossiers die hij behandelt omdat anderen deze afhandelen. Dit maakt hem onmachtig. Hij weet wel heel goed war er van hem wordt verwacht: dossier na dossier behandelen, zoals de regels het voorschrijven. Dit alles gaat samen met onverbiddelijke handelingslogica en een gevoel van zinloosheid.