Carl Stumpf (1848-1936) belangrijk

Brentano en maakte onderscheid tussen fenomenen en mentale functies. Stumpf suggereerde dat fenomenen zoals tonen, kleuren en beelden ofwel sensorisch ofwel denkbeeldig zijn. De studie van zulke fenomenen noemde Stumpf phenomenology; zijn massieve Tone Psychology was een phenomenology van tonen. De tweede grote klasse van psychologische ervaring omvat zien, horen, waarnemen en denken – de cognitieve handelingen van Brentano. Studies naar sensorische en denkbeeldige fenomenen waren voor Stumpf ‘voorbereiding’ voor de echte taak van psychologie – de studie van psychologische handelingen of functies. Maar hier vinden we een paradox, Stumpf weidde zijn leven aan het bestuderen van deze voorbereidende fenomenen maar zag zichzelf altijd als een psycholoog. Zijn eigen onderscheiden accepterend, was hij in feite eigenlijk een phenomenologist. Onbewuste beïnvloeding (clever Hans).