Gedragsafwijkingen zijn niet alleen het gevolg van het verlies van cellen. Gewoonlijk zorgen axonen van een neuron voor de stimulatie die ook andere neuronen actief houdt. Wanneer die neuron vernietigd is krijgen die andere neuronen geen input meer en worden minder actief. Wanneer eengebied in de rechter hemisfeer b.v. vernietigd is wordt het corresponderende gebied in de linker hemisfeer ook minder actief. Diaschisis (Gr. =er uit schudden) verwijst naar de afgenomen activiteit van overgebleven neuronen.

Wanneer diaschisis een belangrijke bijdrage levert aan gedragsstoornissen dan kunnen stimulerende medicijnen bijdragen aan herstel.

Dit blijkt bij proeven met ratten en katten ook het geval. Tranquillizers die de eerste drie weken na een hersenbeschadiging soms worden gegeven blijken gedragsherstel in de weg te staan. Daarom moet er zo zuinig mogelijk worden voorgeschreven.

Iemand die een gedeelte van zijn gezichtsvermogen heeft verloren en alleen nog maar iets ziet dat recht voor hem is kan leren zijn hoofd meer heen en weer te bewegen. Soms blijkt een verloren gewaande functie er nog te zijn (een aap, die geen gevoel meer in 1 voorpoot had (deafferented) gebruikte hem niet meer, hoewel zijn spieren nog intact waren.

Hij vond het gemakkelijker om op 3 poten te lopen.

Toen zijn andere voorpoot ook geen gevoel meer had gebruikte hij ze allebei weer). Zo zijn er ook mensen die het gemakkelijker vinden een beschadigde functie niet meer te gebruiken.

Ze kunnen eigenlijk meer dan ze denken en doen. Therapie kan hen dat laten inzien en hen aansporen alle mogelijkheden te gebruiken.