De eerste harttransplantaties werden uitgevoerd in de late jaren 1960, maar het was niet tot het gebruik van anti-afstoting geneesmiddelen in de jaren 1980 werd de procedure werd een geaccepteerd operatie. Vandaag, harttransplantatie biedt hoop voor een selecte groep van patiënten die anders zouden sterven van hartfalen.

Kandidaten voor harttransplantatie moeten voldoen aan een aantal criteria voordat zij in aanmerking komen voor een operatie. De patiënten moeten ernstig hartfalen symptomen, meestal NYHA klasse IV hebben op maximale medische behandeling. Ze zou geen ernstige medische problemen buiten hun hartfalen, en ze moeten een levensverwachting van minder dan 1 jaar zonder een transplantatie.

Traditioneel worden harttransplantaties alleen uitgevoerd op meer robuuste patiënten en patiënten jonger dan 60. Ongeveer 76 procent van de transplantatie patiënten is man en 85,4 procent zijn wit. Studies gepubliceerd in 1998 en 2000 suggereren dat oudere en ziekere patiënten de beste voordelen kan behalen. In feite, een studie van bijna 900 patiënten vonden dat transplantatie toegenomen overleving alleen de ziekste patiënten.

Terwijl de risico's van deze procedure zijn hoog, de 2-jaarsoverleving is ongeveer 78 procent en na 5 jaar het varieert van 50 procent tot meer dan 70 procent. In het algemeen is het grootste risicofactoren voor overlijden 3 of meer jaar na transplantatie zijn coronaire hartziekte en de bijwerkingen (infectie en bepaalde kankers) van immunosuppressieve geneesmiddelen die in de procedure. De verwerpingspercentages bij ouderen lijken op die van jongere patiënten.

Een belangrijk probleem met harttransplantaties is dat er gewoon niet genoeg harten beschikbaar. In de Verenigde Staten elk jaar, slechts ongeveer 2.500 harttransplantaties worden uitgevoerd, terwijl de 25.000-50.000 mensen sterven elk jaar tijdens het wachten op een harttransplantatie. Sommige mensen met hartfalen niet worden kandidaten voor transplantatie, maar de meeste nooit doen. Niet alle transplantatie units accepteren Medicare patiënten.

Dynamische cardiomyoplasty is een experimentele behandeling die nuttig is in zorgvuldig geselecteerde patiënten met congestief hartfalen . Lange termijn en grotere studies zijn nog steeds nodig om te bewijzen dat het nuttig is . Deze procedure vereist dat de chirurg een uiteinde van een spier van achter de patiënt los en wikkel rond de ventrikels van het hart . Na een paar weken , worden deze verplaatst spieren geconditioneerd met een pacemaker te gedragen en sloeg alsof ze hartspieren .

Eerste tests geven aan dat de procedure ten goede aan de falende hart op vele manieren , waaronder het verbeteren van de systolische druk , het beperken van verwijding van het hart , waardoor de hartspier stress, en eventueel omkeren ongewenste cardiale remodeling.

Kortlopende studies , zijn er problemen met hartritmestoornissen en in het conditioneren van de spieren verplaatst geweest . Een studie werd gestopt omdat geen bepaald verschil in overleving in patiënten met of zonder deze procedure .

Extra ervaring aangegeven dat het de remmende effect van de spier wrap op de verzwakte hart dat hebt verstrekt belangrijke voordelen , dus chirurgen nu onderzoeken cardiale ondersteuning apparaten die wieg het hart in een gaas -achtige ondersteuning als een mogelijke nieuwe chirurgische weg .