(21 oktober 1805) was de belangrijkste zeeslag tijdens de Derde Coalitieoorlog tegen het Franse keizerrijk van Napoleon. De Britse vloot, o.l.v. admiraal Nelson, kelderde de verzamelde Franse en Spaanse vloot. Nelson sneuvelde tijdens de
slag. Deze Franse nederlaag ligt aan de basis van de Britse superioriteit op zee en de uitbouw van het Britse koloniale rijk, aangezien zij geen echte rivalen meer hadden. De Franse koloniale plannen werden na deze slag in de diepvries gestoken.

een vredesverdrag dat ondertekend werd op 17 oktober
1797 in het plaatsje Campo Formio (in noord-oost-Italië; tegenwoordig Campoformido)
door de vertegenwoordigers van Frankrijk (Napoleon Bonaparte) en van Oostenrijk (Graaf
Ludwig von Cobenzl).De bepalingen in het verdrag waren grotendeels reeds vastgelegd in
de Vrede van Leoben van 18 april 1797. De Oostenrijkse Nederlanden (grotendeels het
hedendaags België en Luxemburg) kwamen in Franse handen. De Republiek Venetië werd
opgesplitst: Venetië, Istrië en Dalmatië kwamen bij Oostenrijk, en Korfoe en een aantal
eilanden in de Adriatische Zee die bij Venetië hoorden, gingen naar Frankrijk.Andere
gebieden in Italië waarvan Oostenrijk afstand moest doen kwamen bij de Cisalpijnse
Republiek; Oostenrijk erkende deze en de pas opgerichte Ligurische Republiek als
onafhankelijke staten. Het is een belangrijk onderdeel van de initiële triomf van Napoleon.