Hospitalisatie op een psychiatrische afdeling kan , voor veel mensen , extreem traumatiserend . Dit kan worden verergerd door worden toegelaten op een onvrijwillige basis. In aanvulling op de gevoelens van angst , hulpeloosheid en machteloosheid kan dit veroorzaken , veel mensen met een bipolaire praten over de emotionele pijn van wordt behandeld als een kind en wordt gesproken neer op door familie en professionals. Manieren om een gevoel van controle te herwinnen kunnen omvatten:

• Duidelijk zijn met vrienden en familie over wat uw voorkeuren zijn moet je een terugval en vereisen opnamedagen

• Het invullen van psychiatrische wilsverklaringen (Zie hieronder )

• Aandringen op wordt behandeld als een volwassene

• Jezelf vertrouwd te maken met het ziekenhuis "Patiënt rechten en verantwoordelijkheden . " Dit is een stuk papier gegeven aan alle patiënten op het moment van de toelating . Het geeft duidelijk aan wat uw rechten zijn , terwijl u in het ziekenhuis.

• Vragen om uitleg als iets niet duidelijk is voor u . Dit kan onder meer onbekende medicijnen alsook opmerkingen die u heeft over uw behandeling .

Ondanks het grote aantal Amerikanen die zal hebben ten minste een grote psychische aandoening in de loop van hun leven ( ongeveer 50 procent van de tijd dat we onder drugsmisbruik stoornis , dementie zoals Alzheimer , stemmingsstoornissen , angststoornissen , schizofrenie , eetstoornissen , etc ) , we blijven worstelen met een maatschappelijke vooroordelen tegen en angst voor geestesziekten . Media representaties van geestesziekten meestal richten op eng, out - ofcontrol mensen die slechte dingen doen , een verdere verslechtering van de perceptie van een psychische aandoening. Aan de positieve kant , in de afgelopen jaren hebben we meer high-profile individuen bereid om te praten over hun eigen strijd met een psychische aandoening en drugsmisbruik gezien. Als een psychische aandoening wordt ontrafeld en krijgt een menselijk gezicht , stigma af.

Verbonden met stigma is de kwestie van openbaarmaking . Veel mensen met een bipolaire stoornis en andere psychische aandoeningen zijn bang van onthullen hun voorwaarden , vaak met een goede reden: angst voor discriminatie , het verliezen van een baan , het niet krijgen van een promotie, enz. Dit geeft iets van een dilemma , want zonder dat het gezicht van uw familielid , buur , je , of je baas op een bipolaire stoornis , het blijft iets onbekends en eng.

Met de opkomst van de consumenten en van de belangenbehartiging en het onderwijs werk van groepen zoals de Nationale Alliantie op Mental Illness ( NAMI ) , de Bazelon Institute , Mental Health -Amerika , en anderen , is het stigma van het hebben van een verstandelijke handicap of ziekte langzaam verminderen , hoewel er nog een lange weg te gaan .

Culturele opvattingen over psychische ziekte kan aanzienlijke gevolgen hebben hoe een individu-en zijn familie-uitzicht bipolaire stoornis. In sommige Aziatische culturen, het stigma van een psychische aandoening is vrij ernstig, en met een geestelijke ziekte kan worden gezien als beschamend (gezichtsverlies). Bepaalde religieuze groepen hebben sterke overtuigingen tegen het nemen van medicatie (Christian Scientists) of tegen die bloed routinematig getrokken (Jehovah's Getuigen). Nog anderen, zoals de Church of Scientology, bekijk het hele geestelijke gezondheidszorg als een samenzwering.

Bottom line is dat de culturele identiteit van een persoon (met inbegrip van religie en spiritualiteit), mate van acculturatie / assimilatie en familie overtuigingen en normen moet worden verwerkt in het totaalbeeld.

Dit is een veel gestelde vraag , en voor veel mensen het afkomstig is van een natuurlijk verlangen om comfortabel en verbonden met wie zullen hun gedrag huisarts ( s) zijn te voelen. Voor anderen , voor wie Engels niet hun eerste taal , het zou kunnen zijn over het overwinnen van taalbarrières en niet willen werken met iemand die een vertaler nodig heeft.

Er is geen goed of fout antwoord hier , maar te kijken naar iemands verlangen naar een arts / therapeut met een vergelijkbare culturele en / of raciale achtergrond kan naar diepere problemen . Vraag jezelf af: " Waarom is dit belangrijk voor mij ? ' En welke antwoorden ontstaan. De leden van een bepaalde minderheidsgroep kan weinig gemeen hebben met elkaar , net als individuen van verschillende rassen en culturen dichterbij dan verwacht mag worden .

Er is ook de praktische vraag of er wel of geen goede beoefenaars van de culturele / raciale groep waartoe u behoort in uw gemeenschap . Als er , en je denkt dat het werken met een dergelijk persoon nuttig zijn om uw zal zijn herstel - en het is algemeen bekend dat een goede pasvorm is belangrijk - met alle middelen ga je gang .