Waarom is er nog steeds stigma geassocieerd met bipolaire stoornis ?

Ondanks het grote aantal Amerikanen die zal hebben ten minste een grote psychische aandoening in de loop van hun leven ( ongeveer 50 procent van de tijd dat we onder drugsmisbruik stoornis , dementie zoals Alzheimer , stemmingsstoornissen , angststoornissen , schizofrenie , eetstoornissen , etc ) , we blijven worstelen met een maatschappelijke vooroordelen tegen en angst voor geestesziekten . Media representaties van geestesziekten meestal richten op eng, out - ofcontrol mensen die slechte dingen doen , een verdere verslechtering van de perceptie van een psychische aandoening. Aan de positieve kant , in de afgelopen jaren hebben we meer high-profile individuen bereid om te praten over hun eigen strijd met een psychische aandoening en drugsmisbruik gezien. Als een psychische aandoening wordt ontrafeld en krijgt een menselijk gezicht , stigma af.

Verbonden met stigma is de kwestie van openbaarmaking . Veel mensen met een bipolaire stoornis en andere psychische aandoeningen zijn bang van onthullen hun voorwaarden , vaak met een goede reden: angst voor discriminatie , het verliezen van een baan , het niet krijgen van een promotie, enz. Dit geeft iets van een dilemma , want zonder dat het gezicht van uw familielid , buur , je , of je baas op een bipolaire stoornis , het blijft iets onbekends en eng.

Met de opkomst van de consumenten en van de belangenbehartiging en het onderwijs werk van groepen zoals de Nationale Alliantie op Mental Illness ( NAMI ) , de Bazelon Institute , Mental Health -Amerika , en anderen , is het stigma van het hebben van een verstandelijke handicap of ziekte langzaam verminderen , hoewel er nog een lange weg te gaan .