Het einde van de Donkere Eeuwen wordt gekenmerkt door een verandering in de vorm van sociale en politieke organisatie. De Archaïsche Periode begint met het ontstaan van de stadstaat of polis. Deze wordt geregeerd door de burgers van de staat, eerder dan door een koning. Maar de burgerschap was niet voor iedereen toegankelijk, alleen de mannen waren toegankelijk (buiten de slaven en metoiken). Het was dus eigenlijk geen perfecte democratie. De “rule of law” ontstond met deze vorm van sociale en politieke organisatie -> er moesten wetten werden gemaakt en gerespecteerd, er was geen tiran die alles bepaalde.

De oudste kijk op de psychologie zijn de gedichten van Homeros; Ilias en Odysée. Deze waren als het ware de folkpsychologie van toen, omdat het gedichten waren over liefde, loyaliteit, passie en strijd. Al deze termen gaan over het gedrag van de mens.

PSUCHE

Het woord psuche is het eerste woord dat verwijst naar de ziel -> Psuche betekent levensadem, het tegenovergestelde van de dood.

Psychologie neemt zijn naam dan ook van deze term; de studie (logos) van de ziel (psuche).

Deze psuche verdween bij het slapen, maar het was niet actief bij het wakker zijn en het leefde verder bij sommigen na de dood. Het werd ook nooit geïmpliceerd als het veroorzaken van gedrag -> Gedrag wordt daarentegen geïmpliceerd in verschillende onafhankelijke sterfelijke „zieltjes‟.

KRIJGSETHOS

Griekse mannen streefden naar fysieke sterkte, roem en glorie. De zaken die werden afgekeurd, waren zwakte (bv. Vrouwen) en zelfbelang. Het leven als groep was dus belangrijk. Het bereiken van roem moest altijd in dienst van de staat zijn.

ARETE (deugdzaamheid.)

Men moest leven volgens dit ethos en onsterfelijkheid verwerven door moed in de strijd.

Deugdzaamheid = een prestatie, en niet iets wat je bent. Niet iedereen kon deze deugdzaamheid bereiken Bv: vrouwen, kinderen, adolescenten, slaven en armen.

De Grieken hadden angst voor het noodlot, want het kon deugdzaamheid van hun weghouden. Begrip van deugdzaamheid is door het stoïcisme en christendom veranderd 

Deugdzaamheid als een staat van zijn en niet als een prestatie.

Werd de geest ontdekt, uitgevonden of geconstrueerd?

Er zijn 4 mogelijke verklaringen:
1) “geest” is een natuurlijke soort: tijd-ruimtelijke universalia (cfr. Atomen)
2) “geest” is een sociale constructie (cfr. Heksen): ze bestaan niet echt
3) “geest” is een natuurlijk artefact: de geest bestaat maar het is een tijd-ruimtelijke
locale constructie (cfr. Mount Everest, hond)
4) “geest” is een sociale constructie die causale kracht heeft (cfr. Geld)

Voorbeelden: Sociale constructie van de geest

• Eeuwige ego-identiteit: geest leeft verder na de dood
• Tijdelijke ego-identiteit: geest sterft af samen met lichaam
• Veranderende ego-identiteit: geest is tijdelijk en verandert voortdurend

Het idee van de geest is diep geworteld in allerlei religieuze systemen, door bijvoorbeeld:

• het verschil te verklaren tussen levende en niet-levende dingen; de ziel is de essentie van de persoon
• om menselijke persoon te verklaren.