Eén van de belangrijkste instrumenten die individuen gebruiken om de zeer fragiele interacties te beschermen tegen verstoringen, bestaat er in een zo goed mogelijke indruk te maken op anderen.

Denk aan: Dokter met tetoscoop eerder voor ‘de show’ dan voor gebruik, omdat dit typisch is voor een dokter (= net als acteur die attributen gebruikt om personage uit te beelden)

Individu beschikt over twee manieren om uitdrukking te geven van gevoelens, ideeën, verlangens, … kortom zichzelf:

• Verbale uitdrukkingsmiddelen die hij onder controle heeft
• Niet-verbale uitdrukkingsmiddelen die hij minder goed onder controle heeft

Tijdens interactie gaan betrokkenen er vanuit dat ze elkaar kunnen controleren op hun waarachtigheid.
 Ze kunnen namelijk de verbale uitingen toetsen aan de niet-verbale.

Volgens Goffman bestaat de samenleving grotendeels uit zulke ‘impression management’

Voorbeeld:

Iemand die beweert (=verbale uiting) geen schrik te hebben, terwijl zijn knieën knikken van schrik (=niet-verbale uiting) valt door de mand.

Ervin Goffman: Zijn wetenschappelijke methode leunt aan bij de antropologie

KERNIDEE

Theater opvatten als metafoor van het werkelijke leven.
 Mensen weten dat ze bekeken worden
 …

 Sociale leven kan ingedeeld worden in een voorplan en achterplan.

• Voorplan
  : sociale interacties die min of meer geformaliseerd verlopen, volgens gestileerde rollen

• Achterplan

: gebied waar deze interacties worden voorbereid

: mensen kunnen hier zich ontspannen, uiting geven aan gevoelens die ze in hun ‘front stage performance’ moeten onderdrukken
Bv. Dienster in restaurant, zeer vriendelijk tegen alle klanten, maar vanaf dat ze in de keuken komt kan ze luidkeels haar ongenoegen uiten over bijvoorbeeld een vervelende klant.
: het is de plaats waar mensen niets hoeven ‘op te houden’
: in zekere mate een verborgen sociaal leven

Enkele voorbeeldjes:

ü Ruziënde ouders
: slaapkamer = back stage
: woonkamer waar kinderen zijn = front stage

ü Gezinsleven
: slaapkamers, badkamers, wc’s, … = back stage
: woonkamer, keuken, … = front stage

ü Publieke leven
: huis in zijn geheel = back stage
: straat = front stage

ü School
: lerarenkamer = back stage
: klassen, speelplaatsen = front stage

ü Strandleven
: strandhokjes = back stage
: strand = front stage

ü Examensituatie
: bij professor je examen afleggen ( Zelfzeker willen voorkomen alsof je alles kent) = voorplan
: als je buiten komt en denkt wat was me dat = achterplan

Conclusie:
Bij back stages gaat het elke keer weer over plaatsen waar mensen zich minder hoeven te beheersen, zich niet zo formeel hoeven te gedragen, hun gevoelens de vrije loop kunnen laten of waar ze zich kunnen voorbereiden op een nieuwe ‘performance’ op het voorplan.

Studie van de ‘etnomethoden’
: Iedereen is er onophoudelijk mee bezig, meestal zonder het te weten.
: Om de betekenis van wat anderen zeggen in te schatten, zijn er heel wat
etnomethoden

Voorbeeld van ‘etnomethode’ is dat mensen al wat gezegd of gedaan wordt in een context situeren. Bijvoorbeeld:

A: Ik heb een zoon van veertien jaar.
B: Dat is geen probleem.
A: Ik heb ook een hond.
B: Oh, het spijt me.

Lijkt volslagen onzin, maar is het niet als je weet dat persoon A op zoek is
naar een appartement om te huren en persoon B een verhuurder is die geen
honden op zijn appartement toelaat.
Besluit: Goed deel van de betekenis moet worden afgeleid uit de context!!

Alledaagse conversatie is vaak onsamenhangend omdat mensen vaak een gemeenschappelijke kennis hebben waarop ze terugvallen.
 Je zag ook in het experiment dat de ouders probeerden terug te vallen op achtergrondkennis, hoe groter deze kennis, hoe minder afgewerkt de interacties worden.
= De gebruikte woorden hebben geen voor-eens-en-voorgoed vastgelegde betekenis

a) De sociale werkelijkheid wordt voortdurend, op ieder moment, tot stand gebracht en in stand gehouden door middel van pogingen om interacties in te stand te houden en voortdurend te ‘herstellen’ waar ze dreigen verbroken te worden

De betrokkenen zijn er zich meestal niet van bewust dat dit gebeurt