Emoties hebben wel invloed op gezondheid, maar we moeten er voor oppassen de patient zelf de schuld van zijn ziekte te geven omdat hij verkeerd geleefd of gedacht zou hebben.
Door hartslag en bloeddruk te meten kunnen emoties vastgesteld worden.
Het is echter niet mogelijk aan te geven van welke emotie sprake is. Ook is niet altijd vast te stellen of de respons het gevolg van emotie is of ook door andere dingen beïnvloed wordt.
De Polygraaf (leugendetector) meet de prikkeling van het sympatische zenuwstelsel; hartslag, ademhaling, bloeddruk en GSR = Galvanic Skin Response = electrische geleiding van de huid die toeneemt wanneer iemand gaat transpireren.
Volgens deze theorie vinden emotionele ervaring en fysieke prikkeling tegelijkertijd en onafhankelijk van elkaar plaats.
Geen van deze beide theorieën is helemaal correct. Door medicijnen of op andere manieren kunnen we namelijk de autonome respons verhogen of onderdrukken.
Je zou denken dat we eerst een emotie voelen en daar dan op reageren. Maar volgens
James Lange komen prikkeling van het autonome zenuwstelsel en bewegingen eerst.
Wat we ervaren als een emotie is het label dat we aan onze respons geven. Dus: Ik ben bang want ik ren weg.
Emoties geven een veranderde hartslag, ademhaling en andere interne activiteiten die het lichaam voorbereiden op de situatie die het ziet.
De interne veranderingen hangen af van twee onderdelen van het onwillekeurige zenuwstelsel;
1. Het sympathische zenuwstelsel bereidt het lichaam voor om krachtig op de situatie te kunnen reageren.
2. Het parasympathische zenuwstelsel vertraagt de spijsvertering en andere processen die energie kunnen besparen die nodig is voor de komende gebeurtenissen.
Beide systemen zijn steeds actief, hoewel op een bepaald moment het ene meer actief is dan het andere.
Cellen in het limbische systeem, vooral in de hypothalamus en amygdala interpreteren emotioneel geladen gebeurtenissen en zenden boodschappen naar cellen in de medulla en pons, die de boodschap naar het ruggemerg doorgeven.
Dat controleert de activiteit van het sympathische zenuwstelsel. Axonen uit het bovenste en onderste gedeelte van het ruggenmerg selectedren een reeks van ganglia buiten het ruggenmerg.
Axonen van die ganglia leiden naar de organen. Axonen van de pons, de medulla en het sacrale deel van het ruggenmerg vormen het parasympathische systeem.
Breidde de theorie uit en noemde dit circuit van voorhersenstructuren het limbische systeem.(1949,”58,”70) Limbus=grens.
Het limbische systeem vormt de grens rondom de hersenstam. De grootte van het limbische systeem variëert minder tussen de soorten zoogdieren dan de grootte van de cerebrale cortex.
Daaruit leidde hij af dat het limbische systeem primitieve functies controleert, die bij alle zoogdieren voorkomen; agressie, vluchtgedrag, voortplantingsdrift.
Veel studies wijzen uit, dat de rechter hemisfeer van de cerebrale cortex van meer belang is m.b.t. emoties dan de linker. Mensen met een beschadiging in de rechter hemisfeer konden b.v. geen verdrietige- of angstige gezichtsuitdrukking herkennen, wel vrolijke.
Studenten die dia’s met emoties via het linkeroog kregen aangeboden (wordt verstuurd naar rechter hemisfeer) reageerden hier sterker op dan via het rechteroog (naar linker hemisfeer).
