Autogratification (zelf-stimulatie of masturbatie) werd veroordeeld als een kwaad taboe in vele culturen en door vele historische tijdperken. Het werd gezien als een oorzaak van medische ziekte en gezien als een activiteit die de ziel en de geest verzwakt. Echter, tijdens de oude periode van de Griekse hedonisme, seksueel genot en expressie werden aangemoedigd en bepleit. Masturbatie werd beschouwd als een natuurlijke activiteit als de mensen niet andere copulatie kansen kon vinden. Deze filosofie was in tegenspraak met de opkomende 18e-eeuwse preoccupatie met zichzelf plezier en antimasturbatory doctrine. Victoriaanse intellect citeerde de Bijbel en beweerde dat masturbatie was self-misbruik. De medicalisering van de joods-christelijke visie op masturbatie, het bekijken het als een ziekte, bekend werden in de 18e eeuw. Artsen werd morele leiders en geprobeerd om controversiële kwesties aan te pakken masturbatie.
Het concept van masturbatie als een ziekte werd voor het eerst beschreven in een anonieme 18e-eeuws Engels document in Holland, "Onania": De gruwelijke zonde van Self-verontreiniging. Morsen sperma door middel van masturbatie werd gezien als de oorzaak van een breed scala aan medische en psychologische aandoeningen: huidaandoeningen zoals puistjes en acne; spijsverteringsaandoeningen waaronder misselijkheid, braken, constipatie, afnemend gezichtsvermogen, gehoor en reukvermogen, en diverse zenuwaandoeningen. James Graham (1745-1794), een zelfbenoemde seksuoloog, afgeschilderd ook masturbatie als de primaire oorzaak het vernietigen van het lichaam en geest. Masturbatie was onnatuurlijk, en autoerotica werd synoniem met medische pathologie, waanzin, manie, dementie, en melancholie en kan leiden tot zelfmoord. Masturbators werden verondersteld om zwakke nakomelingen. Kinderen waren vaak het slachtoffer van de masturbatie beleid, hun zelf-exploratie en ontdekking van hun geslachtsdelen werden gehinderd, vaak met kracht en geavanceerde gadgets, auto-stimulatie voorkomen.
In 1860, artikelen in de Amerikaanse medische tijdschriften besproken een therapie om masturbatie te genezen uitgevonden door een vooraanstaande Britse arts, Isaac Brown-Baker, die de operatieve procedure van clitorectomy (verwijdering van de clitoris) voor vrouwelijke neurosen, hysterie en epilepsie pionier. Hoewel veel Amerikaanse en Europese medische professionals veroordeeld deze procedure, was het nog steeds gebruikt in veel gevallen in een dappere poging om velen voor hun bizarre kwalen te behandelen. Anderen bepleit de blaren van de vulva en de dijen en de lyses van clitoris verklevingen of vrouwelijke besnijdenis, vrouwelijke masturbatie te voorkomen. Man Masturbators niet waren vrijgesteld van de behandeling, ze werden opgesloten in dwangbuizen, genitale kooien, en penis ringen met scherpe punten aan de binnenkant om nachtelijke emissies te remmen.
Het was pas Kinsey's revolutionaire 1948 studie die de filosofie van masturbatie veranderd. Deze studie van seksueel gedrag bleek dat bijna 92% van de mannen en dicht bij 58% van de vrouwen masturberen tot een orgasme als een bepaald punt in hun leven. Masturbatie werd herboren, maar werd systematisch losgekoppeld van perversie, krankzinnigheid, impotentie, en medische en psychologische ziekte. Velen geloven nog steeds dat masturbatie is een noodzakelijke stap in de ontwikkeling in een normale, seksuele, orgastische wezen. Masturbatie werd zelfs beschouwd als een aanvaardbare activiteit in een echtelijke relatie, het werd gezien als individuele verkenning van de eigen seksualiteit en een zeer persoonlijke stopcontact.
Hoewel de samenleving is gevorderd op vele manieren, de filosofie en de sociale taboes in verband met masturbatie zijn nog steeds voorkomt. Bijvoorbeeld, in 1970 Mark Peterson van de Raad van de Twaalf Apostelen schreef De Mormoonse Guide to overwinnen Masturbatie, een 21-punts manifest te helpen mormonen houden hun handen uit hun broek. De huidige positie van de Rooms-Katholieke Kerk blijft dat masturbatie een intrinsiek en ernstig ongeordende handeling. De seksuele schuld en angst geassocieerd met gedaante gevonden als een masturbator kan in feite leiden tot psychologische en emotionele schade, de Kerk gelooft. In onze huidige, in het gezicht van seksueel overdraagbare aandoeningen, masturbatie kan worden bepleit als de veiligste vorm van seksuele activiteit naast het celibaat. Masturbatie is een essentieel uitlaatklep voor seksuele spanning en frustratie en kan helpen bij het intomen risicogedrag. Masturbatie is vaak een man eerste seksuele activiteit en zijn meest voorkomende activiteit, het kan psychische stress te verlichten. Masturbatie wordt bestraft als een individualistische ervaring die kan voldoen aan vele verschillende behoeften voor verschillende mensen (de jonge, de oude en de timide mogen geen andere seksuele uitlaat hebben). Een pro-sex-groep in San Francisco heeft zelfs verklaard dat kan worden bekend als National Masturbatie Maand; 7 mei werd aangeduid als Masturbatie Day.
In een generatie, masturbatie verplaatst van een abnormaal gedrag dat leidt tot waanzin en medische ziekte een gezonde activiteit die seksueel welzijn en normale ontwikkeling kan bevorderen. Voorafgaand aan Kinsey, masturbatie een zonde was dat maakte haar groeien op de palmen van de jongens en op de gezichten van de meisjes. Door het wegnemen van de mythes over masturbatie, kan worden bevorderd als een erotische activiteit die een positief zelfbeeld seksuele kan bevorderen. De extase van solo seks is alomtegenwoordig en zal blijven seksueel, erotisch en sensueel repertoire mens te verbeteren.
