Is ontkenning een slechte zaak ?

Ontkenning is een normaal onderdeel van de aanpassing aan de diagnose van een chronische ziekte . In de ontkenning fase , voelen we numb.We gevoel alsof we hebben in het leven van een vreemde of dat wij vreemden observeren ons eigen leven van buiten zijn vervoerd. Op het eerste , ontkenning is goed. Ontkenning beschermt ons tegen het denken over het ondenkbare . Ontkenning geeft ons tijd aan te passen , te komen met de diagnose te komen . Gezonde mensen kunnen deze periode van ontkenning zien als een fout en ons beoordelen . Elke persoon heeft zijn eigen diagnose te aanvaarden in zijn eigen tijd en zijn eigen manier. De ontkenning dat zegt: "Ik heb het niet , ze zijn verkeerd, " is een ontkenning dat alleen kan duren een paar dagen of weken. Daarna ontkenning neemt subtiele destructieve vormen .

Willen een second opinion kan het verstandig zijn . Willen tiende mening toen de eerste negen artsen allemaal over eens kunnen leiden tot denial ( en vrij duur ontkenning bij dat) zijn. Het niet opvolgen van een behandelschema kan zijn ontkenning. We moe van herinneringen van ziekte , en gemakshalve vergeten om medicatie te nemen of zelf het beheer van onze ziekte kan ontkenning . Duwen jezelf over je grenzen is een andere manier van doen alsof je beperkingen niet bestaan . Ontkenning kan spreken in de woorden : "Wat maakt het uit eigenlijk? "

Laat ontkenning zijn de korte termijn buffer het bedoeld is , en ga dan verder leren om je ziekte te beheren . Aanvaarding van het feit dat u een chronische aandoening is niet berusting en het is niet te geven of op te geven . Norman Cousins , een journalist die van de ziekte van Bechterew leed , zei: " ontkennen nooit een diagnose , maar ontkennen de negatieve oordeel dat daarmee gepaard gaat. "