Als ik ga nooit beter worden, waarom zou ik de moeite te proberen?

Voor mensen die hebben geleden onder al jaren met een constellatie van symptomen, een diagnose, het hebben van een naam voor wat er mis is, is iets van een opluchting. Voor velen is de eerste opvang verandert snel tot wanhoop. De ziekte model dat de meeste mensen weten is er een die acute ziekte past. Je wordt ziek, krijg je behandeld wordt, dan moet je ofwel te herstellen of je sterft. De ziekte model voor chronische ziekte is heel anders. Je wordt ziek, uiteindelijk kom je erachter wat er mis is, je getrakteerd, en je bent ziek, maar hopelijk niet zo ziek blijven als je was zonder behandeling. Het is gemakkelijk op te geven.

Hoewel het waar is dat je nooit zal worden "normaal" als je eens was, of "normale" zoals gezonde mensen die je ziet, je leven is niet voorbij, tenzij je besluit het is. Je lichaam en je leven eruit zien alsof ze zijn uit de hand. Je voelt je hopeloos, hulpeloos en machteloos. Het is tijd om te laten gaan of / of denken.

Niemand is ofwel totaal ziek of helemaal goed. Normaal gezonde mensen hebben tijden als ze ziek zijn. Mensen met een chronische ziekte hebben tijden wanneer ze het gevoel normaal. De mate van gezondheid die we ervaren is continuüm, niet een of de ander. Ongeacht waar u zich op dat de gezondheid continuüm, heb je de macht om een verschil te maken in uw kwaliteit van leven. U mag nooit meer terug te gaan uw "oude normale" dus je moet om een "nieuwe normaal." Dat nieuwe normaal kan worden zitten rond met een solo jammer partij, die dingen waren anders of het kan worden het creëren van een nieuw leven waar chronische ziekte is geïntegreerd in het geheel, maar niet in het midden. Als je eenmaal een bewuste beslissing om het feit dat je chronische ziekte en het is niet weg te accepteren, kun je je aandacht richten op pro-actief in uw medische zorg, de zorg voor uw gezondheid, en het creëren van een nieuw leven.