Antwerpse jezuïet die een synthese maakte van de sociaal-economische geschiedenis van België ‘Mijn land in de kering’, en hiermee illustreert dat het een knap geconstrueerde maar geëngageerde visie blijft, een ideologisch geschrift waarin de auteur zijn religieuze visie op de ontwikkeling van de Belgische samenleving laat domineren
op het zelfde ogenblik waarop wereldwijd de Finkelstein controverse losbarstte, werd in Londen een proces gevoerd tegen een Engels negationist, Irving, hij werd veroordeeld, maar kan Finkelstein omdat hij de ‘Holocaust industrie’ aanklaagt op dezelfde voet worden geplaatst, zijn de kritische kanttekeningen die hij plaatst rond de manier waarop voornamelijk in de VS met historische herinnering aan de holocaust wordt omgesprongen als ‘negationisme’ af te doen? Zowel Finkelstein als Irving houden een bewust ideologisch gekleurd relaas, alleen: Irving liegt over evidente onweerlegbare feiten, Finkelstein ontmaskert op een geëngageerde wijze een op attitudes berustende subjectiviteit bij een groot deel vh Amerikaanse publiek. De manier waarop Finkelstein het officiële discours over de holocaust zoals dit in talloze herdenkingen weerklinkt en ook in de eisen tot schadevergoeding aan slachtoffers en hun nabestaanden aanwijsbaar is, ontmaskert en deconstrueert, toont de heilzame werking aan van het door de ‘linguistic turn’ en het postmodernisme in de omgang met het verleden geïnduceerde scepticisme.
12de eeuwse staatscentralistische paus waar men de oudst bewaarde registers met uitgaande oorkonden en reglementen bij vond
Carlo Ginzburg zie in zijn rapports de force Picasso’s Les demoiselles d’Avignon als voorbeeld om de complexe beïnvloeding vanuit vroegere tradities uit de schilderkunst (het groepsportret uit de klassieke Hollandse schilderkunst, de naakten van Ingres, familiportretten van Le Nain, sculpturen van Michelangelo)te duiden
Islamhistoricus, die stelt dat het vervalscenario (= nomothetische evolutie: een eerste reeks zit in de hoek van het cultuurpessimisme en catastrofe-idee: een schema waarbij politieke regimes, in een zich herhalende cyclus, telkens weer hun jeugd, rijpheid en decadentie doormaken, en waarbij het ene wereldrijk het andere uitschakelt) niet enkel door de grote politiek, maar ook door klimaat en geografie beïnvloed wordt
- ‘clash of civilisations’: De reactie op de huidige golven van terreur zoals die van Bush, die op het persoonlijke vlak zijn religieuze motivatie allesbehalve verbergt, slaagt erin een voorstelling alsof de huidige samenleving gedomineerd wordt door de strijd tussen goed en kwaad (= clash of civilisations, term van Huntington) ingang te doen vinden.
