voorbeeld van hoe de radicale doortrekking van hoe de historicus de realiteit slechts kan benaderen via discursieve, talige voorstellingen is Metahistory. The historical imagination in nineteenth century Europe, 1973, waarin dit leidt to de opvatting dat de geschiedenis een literair genre is zoals een ander en dat ze niet noodzakelijk een groter waarheidsgehalte heeft dan bv de roman. Voor de radicale postmodernist is de realiteit van het verleden slechts een subjectieve creatie van de historicus

De mogelijkheid tot het afnemen van interviews en de in principe grotere beschikbaarheid van bronnen heeft bv mbt de studie van WOII en zijn aanloop en afwikkeling tot belangrijkste onderzoeksresultaten gevoerd, hier ten lande door de Wever en zijn lln.