bijgenaamd De IJzeren Kanselier, was een van de belangrijkste staatslieden van de negentiende eeuw. Gedurende de kwart eeuw tussen 1865 en 1890 beheerste hij voor een belangrijk deel het politieke toneel in Europa en besliste hij bij diverse conflicten over oorlog en vrede. Hij was de voornaamste initiatiefnemer tot de stichting van het Duitse Keizerrijk onder Pruisische leiding. Aan hem hebben we de term Realpolitik te danken. Hij was tevens ook de drijvende kracht achter de Frans-Duitse oorlog, teneinde de Duitse eenheid te bevorderen.

(10 augustus, 1810 – 6 juni, 1861) was een Italiaans staatsman die zorgde voor de éénmaking van Italië. Hij was de architect van de grondwet en de eerste
premier van het nieuwe koninkrijk Italië.In 1850 werd hij minister in Piëmont, een onderdeel van het Koninkrijk Sardinië. Hij wordt de belangrijkste adviseur van koning Victor Emanuel II. In november 1852 krijgt hij het premierschap en begint hij te werken aan de éénmaking van Italië onder Piemontees leiderschap. Vóór de oorlog van 1859 was hij echter niet gewonnen voor een ééngemaakt Italië.Had een zeer radicale liberale zienswijze en zorgde voor een moderner Italië in politiek en technologisch opzicht.