Van ongelijkheid naar polarisering.

Niet enkel armoede en ongelijkheid vaststellen, maar aantonen of er al dan niet processen plaats vinden waarbij armoede en ongelijkheid wordt bestendigd, vergroot dan wel afgebouwd. Nog altijd ontberen we het basisgereedschap om op lange termijn en in mondiaal perspectief armoede, ongelijkheid en sociale polarisering in kaart te brengen. Hiervoor moet men de economische ongelijkheid binnen en tussen verschillende schalen gaan bestuderen (mensen, huishoudens, sociale groepn, staten, regio’s, economische zone’s). De vraag is hoe de schalen zich verhouden ten opzichte van elkaar en in hoeverre ze op elkaar inwerken.

Figuur 22, pagina 179: Ongelijkheid tussen landen neemt sterk toe. Ook de globale ongelijkheid blijft even stijgen. Vanaf 1980 merken we dat de ongelijkheid tussen landen niet meer groeit, maar wel dat deze groeit binnen het land zelf. De globale ongelijkheid blijft echter even hoog.

19^de eeuw : verschillen nog voor 2/3 bepaald door rijkdomverschillen binnen het land, 1/3 door ongelijkheid tussen landen. Economische positie wordt bepaald door de sociale groep waartoe je behoort. De geboorteplaats voorspelt de plaats van een individu op de inkomensladder. Economische ongelijkheid is meer dan ooit een internationale en globale verantwoordelijkheid.

De ongelijkheid op wereldschaal wordt niet kleiner. Een belangrijke motor is de ongelijke krachtsverhouding tussen kapitaal en arbeid. De arbeidskracht is sinds 1980 verdubbeld door de integratie van Rusland en China in de wereldeconomie. Dit met de delokalisatie van bedrijven, zorgt voor een grote druk op de lonen en inkomens.